مهربانی کی سر آمد، مهربانان را چه شد!

* راستش هدف این وبلاگ بحثهای شخصی نبوده و نیست. نظرات تا اطلاع ثانوی بعد تایید نمایش داده میشن. /ناصر*

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

در رابطه با بحث ها و دلخوری هایی که اخیرا پیش اومد به نظرم رسید چند نکته را با دوستان مطرح کنم. امیدوارم این هم فرصتی باشه برای یادگیری، خودسازی و مهربانی.

نکته اول این که توهین و هجو (برگرفته از لغتنامه دهخدا به معنای نکوهیدن، شمردن معایب کسی، دشنام دادن کسی) از نظر اخلاقی قطعا کاری ناپسند است بخصوص اگر در فضای عمومی صورت بگیرد. منتهی اینکه هجو یا توهین در وبلاگ، چه در پست ها و چه در کامنت ها صورت گرفته باشد را به هیچ وجه تایید نمی کنم. در واقع با عنایت به عدم نیاز کامنت ها به تایید مدیر وبلاگ و باز بودن آن، جو اخلاقی وبلاگ را به غایت اخلاقی می دانم که نشان از فهیم بودن مشارکت کنندگان وبلاگ دارد. به جرئت می گویم در 6 ماه اخیر که مدیریت وبلاگ را به عهده داشته ام حتی یک مورد پیش نیامده که نشانی از توهین، تمسخر و تحقیر نسبت به فرد یا گروهی داشته و من مجبور به حذف آن شده باشم و با مقایسه با فضای سایت ها و وبلاگ های دیگر این موضوع را مایه افتخار و سر بلندی می دانم.

نکته دوم اینکه وبلاگ به نوعی شبیه استادیوم ورزشی است که بازیکنان از تشویق های تماشاگران انرژی می گیرند. برای خودم همیشه اینطور بوده که تشویق و اظهار لطف دوستان انرژی مضاعفی به من داده تا بتوانم مطالب بهتر و مفیدتری بنویسم و از همه مهم تر اینکه از مطالب ایشان یاد بگیرم. اگر هدف استمرار این مسیر و افزایش دانش و تجربه باشد، شوخی، مزاح و محبت به مثابه روغن روان کننده این موتور در حال حرکت است و بهتر است قدر آنرا بدانیم.

نکته سوم اینکه من اخیرا بسیار خوشنود و خوشوقتم از احساس اینکه دوستان، وبلاگ را خانه خود می دانند و حاضرند برای آن وقت و انرژی بگذارند. اگر دقت کرده باشید بسیاری از پست های مفید اخیر حاصل نوشته های دوستان از رضا، مهتاب و روزبه گرفته تا حسام، هادی، بابک-گلی و مریم که مطالبشان در صف انتشار است. این همه را من به یمن دوستی ها، محبت ها و نزدیکی قلب ها می دانم که باید از آن پاسداری شود.

نکته چهارم اینکه اگر چه وبلاگ یک عرصه عمومی است ولی مسئولیت حقوقی متوجه آن نیست. به همین دلیل نمی توان برای آن چارچوبی مشخص کرد که به آن وجه آموزشی، اطلاع رسانی، انتفاعی و غیره دهد. در واقع هر خواننده ای به فراخور حال و نیاز خود از محتوای وبلاگ، چه پست ها و چه کامنت ها بهره مند می شود. تعداد بالای بینندگان و خوانندگان وبلاگ به مدد آمار موجود نشان دهنده محتوای مفید آن است که با تلاش جمعی نویسندگان، نظر دهندگان و خوانندگان آن حاصل شده است.

در پایان بر خود فرض می دانم از خدای قادر سپاس گذار باشم بخاطر مشارکت در این فضایی که با زحمات ناصر، سپیده، بابک و همه دوستان دیگر پدید آمده است. امیدوارم قدر این دوستی ها و محبت ها را بدانیم و نعمت حضور خود را از دیگران دریغ نکنیم.