و اما خرید خونه !
راستش خرید خونه تا اونجا که تجربه و پرس و جو بهم نشون داده امری است بسیار وقت گیر در این سمت دنیا .. البته در عین حال ساده .. اولش ممکنه کمی گیج بشید و فکر کنید چقدر پیچیده است و چقدر چیزها باید بدونید اما ساده تر از اونه که فکرش رو بکنید ..
نمی دونم از کجا شروع کنم اما سعی می کنم دسته بندی شده بنویسم:
روش های خرید و فروش خونه:
اینجا خونه رو به روشهای مختلفی برای فروش می ذارن.
۱- فردی ممکنه خودش شخصا خونه اش را برای فروش توی سایت ها و یا روزنامه و غیره برای فروش تبلیغ کنه
۲- خونه از طریق یه بنگاه و یا بنگاهی که ما از این به بعد می گیم Agent برای فروش تبلیغ بشه
۳- خونه از طریق بنگاه برای مناقصه گذاشته بشه
۴- خونه از طریق بنگاه برای مزایده گذاشته بشه
روشهای دیدن خونه:
۱- خیلی از خونه ها ممکنه مستاجر توش باشه و برای دیدنش هرجا که تبلیغش رو دیدید با صاحب خونه و یا Agent تماس بگیرید و با قرار قبلی و هماهنگی برای بازدید خونه برید.
۲- ممکنه خونه را دو روز در هفته به مدت ۱ ماه تقریبا به عنوان Open home گذاشته باشند. در واقع یعنی در این روز خاص و ساعت خاص یک Agent یا صاحب خونه توی خونه هست و در خونه به روی همه بازه و می تونید برید و در اون ساعت ها خونه رو ببینید.
چه نکاتی در مورد خونه های نیوزلند مهم هستند در نظر بگیرید:
۱- اولین نکته این هست که خونه Leaky نباشه یعنی از جایی از خونه مخصوصا سقف ها و کناره های پنجره و غیره چکه نداشته باشه. معمولا خونه های Leaky خونه های پرخرجی خواهند بود چون در ساختار خونه مشکلاتی هست که باعث این موضوع می شه و به راحتی قابل ترمیم نیست
۲- خونه و یا قسمتی از خونه حتما افتاب گیر باشه. این موضوع شاید همه جای دنیا اهمیت یکسانی نداشته باشه اما در نیوزلند به خاطر زیادی بارون و وجود دریا و رطوبت هوا برای خشک موندن خونه مساله ای مهم هست و همچنین برای جلوگیری از کپک در و دیوار و غیره
۳- نوع دیوارهای خونه اهمیت خیلی خاصی داره. اکثر خونه های اینجا از چوب ساخته شده اند و برخی از سیمان اما دیوارهاشون اکثرا یا Weather board هست یعنی از تخته های چوبی افقی استفاده شده و یا اجر و یا Plaster و همین طور ممکنه سیمانی باشند. همه نوع حالت ها خوب هستند غیر از نوع Plaster چون به دلیل نوع بافتی که دارند به راحتی امکان Leaky شدنشون وجود داره. البته هستند خونه هایی با این نوع دیوار و اصلا هم مشکلی ندارند ولی در اینده ممکنه مشتری کمتری موقع فروش داشته باشید. مثلا خونه های ساخته شده با این نوع دیوار بعد ۲۰۰۰.
۴- محله و همسایه ها .. این رو بعد از مدتی زندگی توی شهرتون متوجه خواهید شد. نه اینکه جایی بد باشه اما همیشه محله هایی هستند که گرونتر هستند و دسترسی بهتر و همسایه های بهتری خواهید داشت.
۵- یک چیز دیگه ای که اینجا اهمیت زیادی داره Viewهست. شاید برای بعضی داشتن یه خونه بدون View خاص اهمیتی نداشته باشه اما همیشه خونه هایی که View دریا و یا Lake و یا City رو دارند فقط ممکنه ۳۰۰-۴۰۰ هزار دلار بیشتر فقط به خاطر داشتن View روی قیمت خونشون بره.
۶- اکثر خونه ها دارای حیاط و زمین چمن و باغ و باغچه هستند پس اگر اهل باغبانی نیستند سعی کنید اگر براتون ممکنه از داشتن اش امتناع کنید چون شاید در نظر اول خیلی دوست داشتنی باشه اما در کنارش نیازمند زمان زیاد و کار برای مراقبت و نگهداری هست.
سابقه یک خونه:
چند تا document هست که باید قبل از خرید خونه تهیه کنید. البته معمولا وقتی خونه ای رو پسندید وکیل شما مسئولیت خوندن و چک کردن اونها رو به عهده داره.
اگر خونه مناقصه و یا مزایده باشه معمولا یک نسخه از مدارک لازم رو بهتون می دن تا بتونید روز مناقصه شرکت کنید. غیر از این خودتون باید این مدارک رو تهیه کنید و یا از Agent بخواهید در اختیارتون بذاره.
اما مدارک لازم:
۱- Building Report در واقع شما از کسی می خواهید که بیاد و خونه رو چک کنه و مشکلات ساختمانی خونه رو که شامل میزان رطوبت و یا اگر چکه ای جایی هست و نوع لوله کشی و غیره و یا اگر کاری در خونه بدون مجوز انجام شده رو بهتون گزارش بده. اینجوری مطمئن میشید که خونه ای که می خرید در چه وضعیتی هست. کسانی که گزارش رو تهیه می کنند مسئولیت دارند و گزارشاتشون قابل اطمینان هست.
۲- LIM Reportبه شما اطلاعت جزئی درباره خونه می ده. مثل اندازه زمین و متراژ و لوله کشی و .. و اگر کاری خارج از این گزارش باشه باید حتما اجازه دولت رو داشته باشه. مثلا مثل اضافه کردن اتفاق و یا تبدیل پارکینگ به اتاق و یا حتی اضافه کردن سینک دستشویی و غیره ..
۳- QV Report هرچندسال دولت خونه ها رو ارزش گذاری می کنه که مثلا با توجه به اندازه خونه و محل و مواد استفاده شده و یا دکوراسیون داخل خونه مثل نوع مواد استفاده شده توی کابیت ها و کف و غیره ارزش اون خونه چقدر هست. مثلا خونه ای که ۵۰۰ هزار دلار ارزش گذاری می شه اگر از سال ها تغییری درش نداشته باشه معمولا دور و بر همون قیمت فروش می ره ولی اگر مثلا بازسازی شده باشه با توجه به هزینه های بازسازی بالاتر به فروش می رسه و غیره. خلاصه به شما یه دیدی می ده که ارزش خونه چقدره و غیره. مثلا اگر خونه ای ۶۰۰ هزار تا ارزش داره و دفعه پیش ۶۲۰ تا فروش رفته بعد از چند سال نمی تونن به شما یهو بفرشوند ۱ میلیون. البته می تونن اما این عددها دید خریدار رو باز می کنه که هزینه درستی رو پرداخت کنه.
۴- یه گزارش دیگه هم هست که اسمش یادم نیست و به شما لیست همه صاحب خونه های قبلی رو می ده که این خونه چند بار و چند سال گذشته و با چه قیمت هایی خرید و فروش شده.
نحوه خرید:
شما برای خرید خونه حتما و حتما به یک وکیل و یا solicitor نیاز دارید و بدون اون اجازه خرید خونه رو ندارید. وقتی می خواهید پول رو حالا چه از حساب شخصی بدهید و یا بانک به شما وام دهد در واقع وام و پول به حساب وکیل ریخته شده و بعد اون به صاحب خونه می دهد. (خیالتون راحت باشه که وکیل نمی تونه پول شما رو بالا بکشه) و هیچ راهی غیر از این برای این کار ندارید. شما حتی اگر ۱۰۰۰ تا خونه ببینید و بپسندید و مدارکش رو پیش وکیلی ببرید تا چک کنه اون از شما هیچ شارژی نمی گیره تا خونه ای خریداری بشه و در نهایت حق الزحمه اش بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ دلار می شه. در واقع بعد از پسندیدن خونه و دادن اطلاعاتش به وکیل شما دیگه کار خاصی نمی کنید و بانک و وکیل های دو طرف و Agent همه کارها رو انجام می دهند.
وام بانکی:
بانک های مختلف وام های متعددی دارند اما اکثرا در یک موضوع مشترک هستند و اون میزان درصد وام هست. اکثر بانک ها تا حدود ۸۰ درصد پول خونه رو به شما وام می دهند. مثلا اگر قیمت خونه باشه ۵۰۰ هزار دلار و شما ۲۰ درصد اش رو نقد داشته باشید می تونید بقیه اش رو از بانک وام بگیرید. مسلما هرچه میزان وام بالاتر باشه سود بیشتری باید به بانک بدید. در ضمن بانک در صورتی به شما وام می ده که درامد ثابت داشته باشید و درامدتون اکتفای زندگی روزمره به علاوه وام رو بده.
مثلا اگر شما قراره هفته ای ۵۰۰ دلار قسط بانک رو بدید و درامدتون ۷۰۰ دلار هست. بانک حساب می کنه که مثلا شما یه بچه دارید و دو نفر هم والدین و اگر از ۷۰۰ دلار شما ۵۰۰ دلار شما رو بگیرده ۲۰۰ دلار می مونه و این کفایت زندگی ۳ نفر رو نمی کنه پس بهتون وام نمی ده.
اینکه این چه جوری حساب می شه بهترین روش استفاده از ماشین حساب های انلاین بانک هست که لینکش رو می ذارم. خیلی ساده می تونید ببینید ایا بانک بهتون وام می ده و یا نه و چقدر سود باید پس بدید و چقدر قسطتون می شه و الی اخر ..
درنهایت می شه گفت میزان وامی که می تونید بگیرید به مقدار پول نقد و میزان درامدتون شدیدا بستگی داره. هستند بانک هایی که الان حاضرند تا ۹۵ درصد پول خونه رو بدهند.
http://www.westpac.co.nz/olcontent/olcontent.nsf/Content/Home+loan+calculators
راستش در باب این موضوع حرف خیلی زیاد هست. اگر سوالی دارید بپرسید منم اگر چیزی به دهنم رسید اضافه می کنم.
سپیده
خیلی درباره هزینه ها کلا این چند وقت سوال شده و فکر کنم به صورت پراکنده هم زیاد نوشتیم و هم توی کامنت ها پاسخ دادیم اما انگار یه پست دیگه هم لازمه .. حالا من هرچی به ذهنم می رسه براتون می نویسم. ولی اول بگم که من هیچ بر و بچه ای ندارم که بدونم هزینه های اونها چطوریه اما سعی می کنم درباره خرج های مخصوص اونها هم براتون اطلاعاتی به دست بیارم:
شاتل از فرودگاه تا خونه به صورت متوسط در حدود بین ۴۰-۶۰ دلار
متوسط اجاره یه آپارتمان مبلمان شده در city با یک اتاق خواب در حدود ۳۵۰-۴۰۰ دلار در هفته (جای خوب و تمیز)
متوسط اجاره یه آپارتمان مبلمان نشده در غیر City مثلا north shore با ۲ اتاق خواب در حدود ۳۵۰-۴۰۰ دلار در هفته (جای خوب و تمیز)
برای اجاره خونه باید ۲ هفته رو به عنوان Bond و در واقع همون پول رهن بدید و اجاره یک هفته رو هم به agent
هزینه هتل متوسط بدون صبحانه و اینها برای هرشب برای دونفر حدود ۱۰۰ دلار.
خرید یه دست مبلمان متوسط ۵ نفره خوب حدود ۱۲۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار
خرید یه یخچال خوب متوسط حدود ۱۰۰۰ دلار
نیازی به خرید ماشین لباس شویی و گاز و ظرف شویی نیست چون همه خونه ها چه مبلمان شده و نشده دارند.
خرید تخت و تشک اش ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار - از همه چی گرونتره نمی دونم چرا :(
همه این ها رو می شه از دم قسط هم خرید به شرط داشتن اقامت
به فرش و پرده و کمد لباس احتیاجی ندارید چون همه خونه ها دارند. (خونه ها یا موکت هستند و یا کف پوش چوبی دارند.)
خرید یه ماشین دست دوم تمیز و بدون خرج حدود ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ دلار
کرایه ماشین بدون بنزین از حدود ۱۵ دلار در روز هست و غیره بسته به نوع ماشین
بنزین الان در حدود لیتری ۲ دلار
استخر سانس ازاد ۶ دلار
رفت و امد برای ۵ روز در هفته با اتوبوس متوسط حدود ۶۰ دلار برای هر نفر
ویزیت دکتر عمومی حدود ۵۰-۷۰ دلار
ویزیت دندانپزشک برای جرم گیری و عکس برای چک اپ ۱۳۰ دلار (همین امروز قیمت گرفتم)
گرفتن گواهی نامه حدود ۲۰۰ دلار تقریبا هزینه داره برای امتحان تئوری و عملی
کلاس زبان اگر اقامت داشته باشید مجانی
کلاس زبان بدون اقامت از ترمی ۱۰۰ دلار (۱۲ جلسه) تا هفته ای ۳۰۰ دلار (هرروز هفته)
اگر حدود ۱۰ هزارتا توی بانک بزارید می تونید برای گرفتن کردیت کارت اقدام کنید
یه کیسه برنج خوب ۵ کیلویی که ما ایرانی ها دوست داشته باشیم حدود ۲۸ دلار
دو تا سینه مرغ و ۴ تا رون کلا روی هم حدود ۱۲ دلار
یه شیشه روغن ۲ لیتر در حدود ۶ دلار
یه قوطی شامپو حدود ۷ دلار
یه بسته گوشت چرخ کرده درجه ۱ ۴۵۰ گرمی حدود ۸-۱۰ دلار
یه کیلو پیاز سفید حدود کیلویی ۲.۵ دلار
۱۲ تا تخم مرغ حدود ۳-۵ دلار
یه بسته نون ۶ تا نون همبرگری کوچیک داره بین ۲-۳ دلار
یک وعده غذای فست فود برای یک نفر یا نوشابه حدود ۱۰ دلار و یا کمتر
یک قوطی شیرخشک ۱ کیلویی از ۲۰ تا ۲۵ دلار
یه بسته ۲۰ تایی پوشک بچه حدودا ۱۰ دلار
فعلا چیز خاص مهمی به ذهنم نمی رسه اما اگر چیزی یادم بیاد یا یادم بیارید اضافه می کنم.
حقوق دریافتی برای یه شغل غیرحرفه ای از ۱۰ دلار در ساعت هست تا ۱۸ دلار. ۱۸ دلار و یا بالاتر معمولا باید در اون شغل سابقه داشته باشید. مثلا برای فروشندگی Brand های معروف.
یه نکته ای که مهم هست هیچ وقت لوازم خونه رو با قیمت کامل نخرید چون همیشه و همیشه حراج می شه و می تونید با قیمت های پایین تر و درصدهای تخفیف خوب بگیرید جنس ها رو. در مورد مواد غذایی و سایر مایحتاج روزانه هم همین طور. نمی شه مواد غذایی رو همیشه وقتی Sale می شند خرید اما خوب همیشه یه چیزی که مورد نیاز هست بلاخره Sale میشه.
سپیده
نه ! اشتباه نکنید هنوز اینجا رو تبدیل نکردیم به وبلاگ درباره مسایل بارداری و نوزادی و غیره و کسی هم نه بارداره و نه هیچی .. اما چون سوال در این مورد و هم در مورد مدارس و غیره زیاد بود فکر کردم شاید بد نباشه یه پستی در این باره بنویسم و شاید خانواده ای خیالش راحت بشه ...
یکی از بیشترین مسایلی که در نیوزلند بهش اهمیت می دهند همین فسقلی ها هستند. همه جا پر از بچه است و یا همه باردارند و خلاصه این مساله خیلی خیلی به چشم می خوره. شاید یه خانواده کیوی متوسط دیگه حتما ۲ یا شایدم ۳ تا بچه رو داشته باشه. ۲ تا رو قطعا داره و هیچ کسی به یکی اکتفا نمی کنه .. و همه هم با فاصله سنی کم .. نهایتا اگر خیلی دیر بشه بین ۲ تا بچه ۲ سال اختلاف می افته.
خدماتی که هم برای به دنیا اوردن یه بچه نو اینجا انجام می شه کاملا مجانی هستش. از زمانی که شما باردار هستید تا زمانی که بچه رو به دنیا بیارید پولی بابت هزینه های سونوگرافی و ازمایش و بیمارستان و زایمان و غیره نمی دید. وقتی باردار شدید برای شما کلاس های اموزشی مجانی برگزار می شه و به شما بچه داری و غیره اموزش داده می شه. در ضمن از قبل بارداری و یا زمانی که باردار هستید یک نفر که اطلاعات کامل در این زمینه داره برای شما تخصیص داده می شه و در ماه های اول هر چند هفته یک بار و در ماه های اخر مرتب شما رو چک می کنه و در همه هفته ها راهنماییتون می کنه که چه کاری انجام بدید و مطمئن می شه از همه نظر در سلامت باشید. به این فرد Midwife گفته می شه ..
در واقع Midwife کسی خواهد بود که بچه شما رو به دنیا خواهد اورد البته اگر روش زایمان طبیعی رو انتخاب کنید. زایمان طبیعی در بیمارستان و یا در منزل و یا در آب و .. می تونه هرکدوم از انتخاب های شما باشه .. اگر به هر دلیل پزشکی لازم به عمل سزارین باشید برای شما موقع زایمان متخصص فرستاده می شه و همچنین این کار بدون هیچ هزینه ای خواد بود. اما اگر از قبل تصمیم گرفته باشید عمل سزارین داشته باشید هزینه این کار که در حدود ۳ هزار دلار می شه رو باید خودتون پرداخت کنید.
موقع تولد اگر فرزند اول باشه به شما اتاق خصوصی داده می شه اما اگر فرزند دوم و .. باشه اتاق بعد از زایمان با فرد دیگری مشترک خواهد بود. موقع زایمان همسر و یا دوستی می تونه همراه شما توی اتاق باشه.
حتی تا بعد از تولد Midwife تا مدت ها به شما سر می زنه. معمولا تا ۵ -۶ روز اول مرتب پیشتون میاد تا برای شما کارهایی مثل حمام کردن و شیر دادن و غیره رو اموزش بده. بعد از چند وقت موسسه ای به اسم Plunket ادامه مسیر کمک به مادران رو به عهده داره و برای موضوعات اموزشی و تربیتی و غیره انواع خدمات رو دارند. حتی می تونید از این جا اسباب بازی و کتاب و صندلی کودک و صندلی ماشین و غیره رو کرایه کنید. در ضمن اینطوری با مادرهایی که بچه های هم سن شما دارند نیز اشنا می شید.
دوتا نکته که فراموش کردم بنویسم مدت زمان مرخضی و حقوق در زمانی هست که بچه دار می شید که دوست خوبمون سعید یاداوری کرد. اینکه مادر اگر شاغل باشه می تونه مدت 1 سال مرخصی از کار بگیره اما از این 1 سال مدت حدود 3 ماه رو بهش حقوق داده می شه که در حدود هفته ای 400 تا 500 دلار هست و بستگی به نوع کار و غیره داره. اما این مرخصی 1 ساله در واقع تضمینی هست برای اینکه وقتی این مدت گذشت شرکت موظف هست کار فرد رو بهش برگردونه. در ضمن برای داشتن این حق لازم هست فرد 9 ماه تمام وقت رو توی اون شرکت کار کرده باشه و یا مثلا اگر نیمه وقت هست مدت زمانهایی که کار کرده جمعا حدود 9 ماه بشه.
یک رسم دیگه ای که بسیار جا افتاده هست توی تقریبا همه جای دنیا baby Shower هست که در واقع قبل از زایمان اتفاق می افته و شما روزی رو که به عنوانBaby shower اعلام می کنید هرکسی که دوست داره برای دیدنتون میاد و هدیه ای میاره و خیلی ها از قبل می پرسند چی لازم دارید که به خرید شما برای نوزاد تازه کمک کرده باشند.
از چیزهای دیگه ای که حتما زیاد اینجا بهش بر می خورید وجود امکانات برای بچه ها تقریبا همه جا هست. تمام دستشویی ها دارای Parental Room هست که هرجایی که هستید اگر لازم بود به بچه شیر بدید و یا عوضش کنید راحت باشید. همه جا تقریبا یه فضایی رو می بینید که برای بچه ها اسباب بازی گذاشتند و یا در فروشگاه ها و رستوران ها براشون فضای بازی ایجاد کردند. همین طور همه جا صندلی های مخصوص بچه به تعداد کافی هست که می تونید برای نشستن بچه ها استفاده کنید. توی خیابون ها تقریبا اکثر جاها که می خواهید از خیابون رد شید جایی وجود داره که بتونید کالسکه رو بدون بلند کردن از لبه های پیاده رو رد کنید .. و ..و ...
بازهم اگر نکته ای بود اضافه می کنم.
قسمت بعدی قضیه که می خوام بنویسم درباره مدارس و سیستم اموزشی اینجا هست اما چون خودم هم درباره اش خیلی نمی دونم احتیاج به مطالعه دارم. به زودی با مطالبی در این رابطه بر می گردم.
بیمه در نیوزلند سیستم بسیار متفاوتی با اونچه ما در ایران بهش عادت داریم.
اینکه شما بیمه بهداشتی درمانی داشته باشید و یا نه یک انتخاب کاملا شخصی است اما خوب کسی هم نیست که نداشته باشه چون بدون بیمه هزینه های درمانی واقعا سنگین می شه. مقداری از هزینه بیمه رو هم شرکتی که براش کار می کنید به هر حال پرداخت می کنه.
معمولا هر شرکتی برای خودش یک plan خاصی رو انتخاب می کنه. و اون plan شامل یک سری از خدمات می شه. مثلا در نظر بگیرید plan شماره ۱ هزینه اش ۳۰ دلار در ماه هست و شامل جراحی تا سقف ۱۰۰۰۰ دلار به علاوه مثلا هزینه های فیزیوتراپی و اندوسکوپی و چشم پزشکی هست. شما در صورتی که بخواهید این plan رو عوض کنید می تونید با توجه به سیاست های اون شرکت و نوع قراردادش با بیمه در همون گروهی که اونplan بهش تعلق داره خدمات دیگری رو به بیمه اتون اضافه کنید و میزان اضافه پول رو خودتون پرداخت کنید.
مثلا اگر می دونید که دکتر عمومی زیاد استفاده می کنید و یا مثلا بیماری خاصی دارید که به خاطر اون به متخصص مربوطه زیاد مراجعه می کنید می تونید plan ایی رو که شامل اون می شه پیدا کنید و درخواست بدید.
وقتی برای اولین بار در نیوزلند بیمه می گیرید براتون یه کارت می فرستند که دارای شماره منحصر به فرد برای شماست و دیگه از اون به بعد همه جا با اون شماره می تونید کارهای بیمه و دکتر رو انجام بدید. مثلا اگر خواستید عمل جراحی داشته باشید و یا بر اساس اتفاقی از بیمارستان استفاده کنید کافیه اون شماره رو به اون مرکز بدید و اونها خودشون با بیمه کارهای مالی رو انجام می دهند و یا اگر شما مثلا جایی پولی پرداخت کردید و خواستید از بیمه اون پول و یا قسمتی از اون رو دریافت کنید می تونید توی سایت اشون برید و یا برگه ای براتون هر چند وقت یکبار خودشون می فرستند پر کنید و پست کنید و اونها اوتوماتیک پول رو به حساب بانکی ایتون برمی گردونند.
وب سایت Southern Cross که در واقع همون شرکت بیمه شما خواهد بود خیلی خیلی مرتب هست و قطعا خیلی راحت هرنوع اطلاعاتی رو بخواهید درش به دست میارید. ادرس اش هست:
http://www.southerncross.co.nz
من راجع به ریز ریز plan های ممکنی که وجود داره اینجا نمی نویسم چونکه خیلی طولانی می شه و ضرورتی هم نداره. اما لینک زیر خیلی خوب همه رو لیست کرده و توضیح داده.
به دوستان توصیه می کنم اگر خواستید بیمه بشید حتما فولدری رو که شرکت محل کارتون در این باره بهتون می ده بخونید و نوع بیمه اتون رو کاملا در جریان باشید. معمولا دکتر عمومی توی بیمه ها نیست و ارزش اضافه کردن داره. هزینه متوسط ویزیت دکتر عمومی متوسط حدود ۴۰ دلار هست و اگر توی بیمه نباشه نمی تونید این پول رو پس بگیرید و در ضمن برای هرنوع بیماری معمولا شما مستقیم سراغ متخصص نمی رید و اول دکتر عمومی معاینه اتون می کنه و اگر بعد اگر لازم بود شما را معرفی می کنه به متخصص.
نکته دیگه ای که ربطی به بیمه نداره اما مهم هست بدونید اینه که برای دیدن دکتر عمومی می تونید به مراکز White Cross برید اما مشکلی که هست اینه که این مراکز عموما شلوغ هستند و در ضمن هزینه ویزیت حدود ۸۰ یا ۹۰ دلار می شهو لزوما دکترهاشون به تبحر و خوبی دکترهای عمومی نیستند.
برای اینکه پیش دکتر عمومی برید که اینجا بهشون GP یا General Practitioner می گویند باید حتما باهاشون Register کنید و در غیر اینصورت شما رو نمی پذیرند.
یه نکته دیگری که فراموش کردم بگم اینکه بیمه درمانی هیچ ربطی به بازنشستگی نداره. در واقع موضوع درامد در زمان بازنشستگی رو دولت و KiwiSaver که قبلا نوشته بودم انجام می دهند.
از بحث بیمه خیلی دور شدم. در مورد بیمه های دیگه هم هرکدام جداگانه شرکت هایی این کار رو انجام می دهند. در قسمت بیمه ۲ حتما می نویسم.. مثل بیمه ماشین و خونه و ...
سپیده
مقایسه نیوزلند و استرالیا!
دیروز یه چارتی پیدا کردم که از جهات مختلف به صورت کلی این دو کشور رو مقایسه کرده بود:
| معیار | نتیجه (استرالیا و نیوزلند) |
| سطح رضایت از زندگی | مساوی |
| خودکشی | نیوزلند تقریبا نصف استرالیا |
| مصرف سیگار | نیوزلند کم مصرف تر با اختلاف کم |
| مصرف الکل | نیوزلند پرمصرف تر با اختلاف کم |
| تحصیلات و اطلاعات و غیره | نیوزلند با اختلاف کم در سطح بهتری هست |
| اشتغال | نیوزلند میزان اشتغال بیشتری داره |
| سطح درامد | استرالیا سطح درامد شخصی بیشتری داره |
| امنیت | نیوزلند با اختلاف زیاد در سطح بهتری هست |
| سطح اعتماد اجتماعی | نیوزلند در سطح بهتری قرار دارد |
| میزان دسترسی به اینترنت | نیوزلند در سطح بهتری قرار دارد |
راستش این مدت که نبودم خیلی ها که به مهاجرت فکر می کنند ازم خیلی سوال ها کردند و اکثرا این سوال اول و اخرشونه که آیا راضی هستی از انتخابی که کردی ! اگر دوباره قرار باشه انتخاب کنی بازم می ری نیوزلند ! آیا حاضری برگردی !
راستش از اینکه نیوزلند رو انتخاب کردم واقعا راضی هستم .. نمی دونم تعداد ایرانی هایی که توی هر کشوری هستند چقدر تاثیر می ذاره روی زندگی ادم اما من هنوز بعد از این مدت دنبال دوست های خوب می گردم. منظورم این هست که تعداد ایرانی های نیوزلند و گردهمایی هاشون و غیره خیلی کمتر هست نسبت به کشورهایی مثل کانادا و استرالیا و این گاهی برام جای سوال می ذاره که اینکه ایرانی دور ادم بیشتر باشه بهتره یا بدتر .. به هرحال حس می کنم این چند ساله نیوزلند در ایران خیلی شناخته تر شده و در اینده نه چندان دور تعداد ایرانی های اینجا بیشتر از اونی بشه که انتظارش رو داشتیم .. من هرچند دوستان و حتی فامیل های نزدیک در کانادا و استرالیا دارم هنوز از انتخاب ام راضی هستم ..
موضوع دیگه ای که گاهی باعث می شه نیوزلند طرفداران کمتری داشته باشه دوریش از سایر نقاط دنیاست و یه جورهایی اون اخبار و هیجاناتی که بقیه خیلی شدید درگیرش می شوند رو نداره .. حالا این که این موضوع خوبه یا بد یه مورد کاملا سلیقه ای هستش .. اما مساله ای هست که به وضوح به چشم می خوره ..
رفتن، دل کندن، ریشه های جدید و عادت های جدید پیدا کردن کار ساده ای نیست. مهاجرت تاریک نیست اما ساده هم نیست. اما اگر کسی باشه که این راه رو رفته باشه احساس ادم خیلی بهتر می شه و می گه که خوب فلانی رو فلان جا دارم و یا از طرفی این همه رفتن و خوشحال هستند من هم می رم .. به عنوان یک تجربه شخصی برای من مهاجرت به نیوزلند سخت بود چون هیچ احد الناسی رو اینجا نمی شناختم و هیچ کسی رو هم ندیده بودم که این راه رو رفته باشه ..
اونهایی که تصمیم رفتن دارند باید تحمل چیزهای جدید رو داشته باشند. از دست خیلی چیزهای اعصاب خرد کن ایران شاید خلاص بشن اما در عوض برای جا افتادن باید صبر داشته باشند. برای پیدا کردن دوستانی که بهشون احساس نزدیکی کنند و جای دوستان قدیمی رو پر کنند باید صبر داشته باشند. برای اینکه دیگه موقع زبان دوم حرف زدن فکر نکنند باید صبور باشند. برای پیدا کردن جایگاه های قبلی اشون سر کار باید صبور باشند. باید کلی چیزهای جدید یاد بگیرند. کلا باید صبور باشید و اعتماد به نفس داشته باشید.
شاید استرالیا برای ما ایرانی ها شناخته تر شده باشه و دیگه الان هرکسی رو ببینی یه نفری رو می شناسه که خلاصه استرالیا زندگی می کنه اما شاید راحت نشه کسی رو پیدا کرد که نیوزلند باشه ... اما می خوام فقط بگم مطمئن باشید جلوتون تاریک نیست...
اگر هنوز به راحتون شک دارید و یا براتون تاریکه هر سوالی که این راه رو براتون سبک و روشن می کنه رو بپرسید..
بعد از برگشت از سفر فعلا این پست رو برای دستگرمی دوباره نوشتم .. حتما با پست های جدید بر می گردم ..
سپیده ..