آخرین پستی که نوشتم راجع به ادامه تحصیل بود و اینکه بالاخره علم بهتره یا ثروت؟! بالاخره مهاجرت کنیم که ادامه تحصیل بدیم یا ادامه تحصیل بدیم که تهش به مهاجرت ختم بشه؟! تو این پست می خوام به این سوال ها جواب بدم:
1- برای چه مقاطع تحصیلی میشه اقدام کرد؟
2- چه زمانی باید اقدام کنیم؟
3- کجا باید مدارک رو بفرستیم؟
4- چه پیش نیازهایی برای دانشگاه مورد نیاز هستش؟
5- چقدر هزینه داره ادامه تحصیل؟
6- چقدر باید زبان بدونیم؟
7- کجا باید برای ویزا اقدام کنیم؟
8- چه مدارکی برای ویزا لازمه؟
9- چند وقت طول میکشه تا ویزا بیاد؟
10- آیا احتمال رد شدن ویزای تحصیلی هست؟
11- آیا برای اقدام نیاز به وکیل هست؟
و فکر کنم سوالات به اندازه کافی هستند که جوابشون به شما کمک کنه که راجع به ویزای تحصیلی اطلاعاتتون رو بیشتر کنید. بریم سر جواب ها!
1- برای چه مقاطع تحصیلی میشه اقدام کرد؟
2- چه زمانی باید اقدام کنیم؟
3- کجا باید مدارک رو بفرستیم؟
4- چه پیش نیازهایی برای دانشگاه مورد نیاز هستش؟
5- چقدر هزینه داره ادامه تحصیل؟
6- چقدر باید زبان بدونیم؟
7- کجا باید برای ویزا اقدام کنیم؟
8- چه مدارکی برای ویزا لازمه؟
9- چند وقت طول میکشه تا ویزا بیاد؟
10- آیا احتمال رد شدن ویزای تحصیلی هست؟
11- آیا برای اقدام نیاز به وکیل هست؟
خوب وقتی دور روز از کامنت خبری نیست ادم مجبور می شه پست جدید بنویسه .. فکر کنم این چند ماهه یه چند نفری رفتن توی پول و چند نفر در اومدن و یکی دوتا هم نامه ITA اشون رو دریافت کردند و ۲ -۳ نفری رو هم خبر دارم که ویزا گرفتن و یکی دو نفر هم که اومدن و اینجا هستند ..
یکی از کارهایی که می شه کرد اینه که اونهایی که مدارک رو فرستادند و منتظر هستند که دیگه افیسر برای ویزا و یا مصاحبه و غیره باهاشون تماس بگیره از حالا برای کار پیدا کردن اقدام کنند. راستش کار پیدا کردن خودش پروسه زمان بری هست .. اینکه می گم از حالا اقدام کنید به این دلیل هست که اکثر شرکت های کاریابی رزومه شما رو نگه می دارند و ممکنه در چندیدن ماه اینده باهاتون تماس بگیرند و یه شغل که مناسب با رزومه شما باشه براتون پیدا کنند. من خودم چندیدن تلفن داشتم تقریبا بعد از ۹ ماه که دیگه دنبال کار نمی گشتم .. در ضمن اینکه کار پیدا کردن و اپلای کردن و غیره خودش زمان می بره. چند تا توصیه که بر اساس تجربه و این طرف اون طرف خوندن پیدا کردم براتون می نویسم ..
روزمه طولانی و جزئیات زیاد نذارید چون خسته کننده می شه. نهایتا دو صفحه کافیه ..
حتما سطح زبانتون رو بذارید. مثلا بگید مسلط هستید یا غیره. اما اگر خیلی زبانتون خوب نیست فقط بگید چه زبان هایی می دونید.
حتما و حتما برای هر شغل رزومه کاریتون رو مناسب با اولویت های اون شغل تهیه کنید. نه اینکه دروغ بگید اما کارهای بی ربط رو حذف کنید و کارهای مرتبط رو پررنگ تر نشون بدید.
حتما در مورد شغلی و شرکتی که می خواهید براش اقدام کنید یه کمی اطلاعات کسب کنید ..
حتما سوالهای مربوط به مصاحبه های کاری رو که توی اینترنت زیاد پیدا می شه بخونید. اگر ویزا هنوز ندارید حتما توی رزومه بنویسید که برای مهاجرت اقدام کردید.
اگر منتظرید در چند ماه نزدیک ویزا بگیرید که حتما بگید .. در غیر این صورت اگر کار بهتون پیشنهاد بشه با توجه به جاری بودن پرونده مهاجرت بهتون سریع تر مثلا ۱ ماهه ویزا می دن. دوباره می گم به شرطی که اون شرکت رسما بهتون کار رو بده و قرارداد ببنده.
سن - تاریخ تولد - تعداد بچه - ملیت و غیره اصلا لزومی نداره توی رزومه باشه. اگر می تونید یه دید مختصر از نوع شخصیت خودتون بذارید. ..
وقتی رزومه رو ایمیل می کنید ممکنه ایمیلهای زیادی دریافت کنید که این کار مناسب شما نیست و یا کارایی مناسب رو ندارید و یا کارایی شما بالاتر از حد این شغل هست .. اصلا نه ناامید نشید و نه مغرور .. چون اینها این ایمیل رو به همه می زنند و خیلی هاش auto Reply هست. اگر واقعا برای کاری بخوان بهتون می گن ..
اول اینکه لباس پوشیدن خیلی مهمه . تاثیر اولیه که روی طرف می گذارید هیچ وقت از ذهنش نمی ره .. برای اقایون یه کم کار راحت تر هست چون پوشیدن لباس رسمی کاملا مشخصه چه سبکی هست. اینجا معمولا به جز جلسات فوق العاده رسمی معمولا کروات نمی زنند و نیازی هم نیست پس خیلی زیاده روی نکنید .. در عین حال شلوار جین اصلا مناسب مصاحبه و غیره نیست ..
برای خانم ها نکته زیاده .. حتما لباس ساده و بدون طرح بپوشید. گوشواره های اویزی و بلند نندازید. ارایش غلیط به هیچ وجه و ..
و نکته بسیار مهم : اصلا خودتون رو دست کم نگیرید .. به هیچ وجه ..
حتما ۱۰ دقیقه قبل از شروع مصاحبه اونجا باشید و یا اگر تلفنی هست سعی کنید دور و بر بی سر و صدا باشه .. .
معمولا ۱-۳ تا مصاحبه ممکنه داشته باشید بستگی به نوع کار ..
من پیشنهادم به همه اینه که چند ماه دنبال کار بگردند و اگر مثلا ۳-۴ ماه موفقیتی کسب نکردند از کارهای یه کم سطح پایین تر شروع کنند و همچنان دنبال کار بگردند.. اینطوری کلی تجربه کسب می کنید و برای روحیه اتون هم خوبه و از همه مهمتر برای زبان خیلی خیلی خوبه ...البته وقتی اینجا هستید نه برای اونهایی که هنوز ویزا ندارند...
فعلا ..
سپیده ..
برای کسانی که وارد یه کشور غریبه می شن و می خوان اونجا مدتی زندگی کنند همیشه یه چک لیست وجود دارد و شامل اقدامات و کارهای اولیه بعد از ورود هست. اینکه چه جاهایی باید رجیستر کنند. چه کارت هایی لازم دارند .. کارهای بانکی و مالیات و بیمه و غیره رو چه جوری انجام بدند. خدارو شکر نیوزلند از این نظرها واقعا با سریع ترین روشها کارتون رو راه می اندازه. تقریبا تمام کارها (تقریبا هم نه همیشه) با یک تلفن و یا یه فرم انلاین انجام می شه. بگذریم ..
من اول می رم سراغ اولین کارتی که لازم دارید و اون هم گرفتن کارت IRD هست. کارت IRD در واقع شماره ای بهتون می ده که برای پرداخت مالیات لازم دارید. هرجایی که مشغول کار بشید و یا اگر با خودتون پول اورده باشید و بخواهید بانک بذارید و غیره اول از شما شماره IRD می خوان. این وب سایت اش هست. http://www.ird.govt.nz
گرفتن این کارت هم خیلی راحت هست. چند تا فرم رو انلاین پر می کنید و براتون کارت رو ارسال می کنند. این جا خیلی خلاصه و خوب توضیح داده که چطوری کارت رو بگیرید و ..
http://www.ird.govt.nz/how-to/irdnumbers/
یه مرحله مهم دیگه از کارهای اولیه باز کردن حساب بانکی هست. اول اینکه اینجا مشتری بسیار احترام داره و برعکس کشور عزیز خودمون هست که فروشنده اگر ازت خوشش نیاد فحشم می ده. بگذریم. می خوام بگم وقتی می رید بانک برای بازکردن حساب هر بانکی برای خودش هزار مدل جنگولک بازی داری و هزار مدل نوع حساب و غیره... اما اینها هیچ کدوم مهم نیست وقتی بدونید می تونید هرچقدر دلتون بخواد سوال کنید تا خوب همه چیز رو بفهمید و از نوع حسابی که باز می کنید و بانکی که انتخاب می کنید راضی باشید. وقتی می خواهید حساب باز کنید یه نفر از طرف بانک جداگانه باهاتون قرار می ذاره و سر صبر همه چیز رو توضیح می ده.
معمولا برای گرفتن کارت اعتباری یه کم کارتون زمان بر تر هست. چون اگر کار نداشته باشید ممکنه بانک بهتون اعتبار نده و یا اگر کار داشته باشید چون هنوز توی اون کشور خرید و فروشی نکردید و سابقه ندارید بهتون اعتبار خیلی خیلی پایینی بده اما با گذشت زمان این اعتبار خود به خود افزایش پیدا می کنه ...
یه سیستم جالبی که اینجا هست وجود سابقه همه فعالیت های مالی شماست. با یه مثال براتون توضیح می دم .. مثلا می خواهید برید یه یخچال بخرید و یخچال کلا قسطی هست. یعنی شرایط می گه یخچال رو امروز ببر خونه و از سال اینده ماهی ۲۰ دلار باید بدی تا مثلا پول یخچال رو پرداخت کنید. فروشنده اولین چیزی که چک می کنه اینه که سابقه و اعتبار شما توی سیستم مرکزی چه جوری هست. اولا اگر این اولین خرید شما باشه و هیچ سابقه توی سیستم نداشته باشید که کلا بهتون نمی فروشند قسطی. اما اگر توی سیستم وارد شده باشید چک می کنن ببیند ایا جایی بدهکار هستید یا نه .. مثلا ۲ ماه پیش یه قبض جریمه رانندگی گرفتید و هنوز پرداخت نکردید و از وقتش گذشته پس یعنی شما به سیستم بدهکارید پس یخچال بی یخچال. اول می فرستنون تا جریمه اتون رو بدید و بعد بیاد و یخچال رو بخرید ...
یه مثال واقعی براتون بزنم. ما دو تا از دوستانمون خونه خریدند و قبلش با دوستانشون زندگی می کردند پس هیچ رکوردی نداشتند .. وقتی می خواستند برای خونه برق بگیرند یکی از شرکت های برق به دلیل اینکه هیچ اعتباری براشون توی سیستم نمی تونست پیدا کنه خیلی راحت بهشون برق نداد اما شرکت دیگه ای که کمتر معروف بود و شاید دنبال مشتری بیشتر باهاشون قرارداد بست ..
خلاصه وقتی کار کنید و حساب بانکی و کارت اعتباری در گردش داشته باشید و یا اجاره خونه بدید و ... این اعتبار براتون در سیستم مرکزی ناخوداگاه ایجاد می شه.. شاید یه کم گیج کننده باشه اما به هرحال شما لازم نیست هیچ کاری در این مورد انجام بدید جز اینکه ادم خوش حسابی باشید همه جا ..
یه کارت دیگه که لازم دارید کارت بیمه است. بیمه اینجا Soutern Cross نام دارد. بیمه اینجا خیلی با بیمه ایران فرق داره. از این نظر که بیمه دارای plan های مختلف هست. مثلا یه plan شامل فیزیوتراپی و جراحی و چشم پزشکی و ... می شه و یه plan دیگه شامل دکتر عمومی و اندوسکوپی و بیماری پوست و غیره می شه و ... و بنابه چیزهایی که هرکدوم پوشش می دن قیمت های مختلف دارن. در واقع وقتی شروع به کار می کنید شرکت قسمتی از بیمه رو براتون می ده به هرحال اما plan که شرکت براتون انتخاب می کنه بستگی به قرارداد شرکت با بیمه داره و اگر می خواهید plan رو عوض کنید می تونید مازادش رو خودتون بدید و plan ای رو که مناسب وضعیت شما هست انتخاب کنید ..
اخرین کارتی که براتون می گم kiwi saver هست. اینجا وقتی بازنشسته می شید به بیمه هیچ ربطی نداره که پولی بهتون بده. در واقع شرکت دیگه ای جداگانه این کار رو انجام می ده و اون Kiwi Saver هست. Kiwi Saver در واقع برای شما یه حساب بانکی باز می کنه و دولت سالانه توی این حساب براتون کمی پول می ریزه (همون یارانه) که البته شما دسترسی به حساب ندارید و نمی تونید ازش برداشت کنید. شرکتی که براش کار می کنید هم براتون هر ماه به این حساب پول می ریزه و درصدی از حقوق هم می ره به این حساب. بعد از اینکه بازنشسته شدید همه این پول رو یه جا بهتون می دن که بتونید باهاش زندگی کنید. البته در صورتی که بخواهید کشور رو ترک کنید برای همیشه و یا خونه بخرید (اولین بار و اولین خونه فقط) این پول رو بهتون می دن. هرجا شروع به کار کنید همراه با قرارداد کارتون یه کپی از فرم ها و مدارک kiwi saver رو بهتون می دن که پر کنید و رجیستر بشید. هر چند وقت هم براتون نامه می زنند و موجودیتون رو بهتون اعلام می کنند. این هم سایتش http://www.kiwisaver.govt.nz/
این اخری اجباری نیست و می تونید اگر نخواهید کنسل اش کنید.
خیلی حرف زدم. ایشالا خسته نشده باشید.
سپیده
سلام دوستان خوبم .. مرسی که سوالها رو با کمک هم جواب دادید .. راستش یه کمی ذهنم شلوغ پلوغه و الا نوشتن اینجا یا توی وبلاگ خودم جز کارهایی ه که بهم ارامش می ده .. اما وقتی متمرکز نباشی واقعا نمی شه کار مفیدی هم کرد .. و جواب دادن سوال ها خودش مسئولیت بزرگیه .. بگذریم ..
نمی دونم چه مطالبی براتون مفید هستش. اگر بهم موضوع بدید حتما براتون می نویسم . اینطور که تا حالا فهمیدم اکثرا در حال اقدام هستید و یا منتظر ویزا و غیره .. واسه همین کمتر به اینکه اینجا چه خبره و غیره پرداختیم .. اما خوب فکر کنم بهتون دید خوبی بده حتی اگر اطلاعات برای الان یه کم به نظر زود برسه و یا پرت باشه .. به هرحال بازهم نظر شما ارجح هست .. بازهم منتظر حرفاتون هستم ..
سپیده