دو مهاجر

در این وبلاگ در مورد مهاجرت آن می خوانید. هدف باز شدن راهی برای آشنا شدن بیشتر با مهاجرت و چالشهای آن است.

دو مهاجر

در این وبلاگ در مورد مهاجرت آن می خوانید. هدف باز شدن راهی برای آشنا شدن بیشتر با مهاجرت و چالشهای آن است.

آنها که می‌روند .....

آنها که می‌روند وطن‌فروش نیستند. آن‌هایی که می‌مانند عقب مانده نیستند. آن‌هایی که می‌روند، نمی‌روند آن طرف که مشروب بخورند. آنهایی که می‌مانند، نمانده‌اند که دینشان را حفظ کنند. همه‌ی آنهایی که می‌روند سبز نیستند. همه ی آن‌هایی که می‌مانند پرچم به دست ندارند. آن‌هایی که می‌روند، یک ماه مانده به رفتنشان غمگین می‌شوند. یک هفته مانده می‌گریند و یک روز مانده به این فکر می کنند که ای کاش وطن جایی برای ماندن بود. و آن‌هایی که می‌مانند، می مانند تا وطن را جایی برای ماندن کنند.....


"نقطه سر خط، نشریه دانشجویان دانشگاه شریف"

نظرات 15 + ارسال نظر
Ali 1390/11/18 ساعت 02:05

اشک به چشمم اورد این نوشته زیبا و لعنتی ... منی که 6 ساله مهاجرم........

الهام 1390/11/18 ساعت 04:46

کاش وطن جایی برای ماندن بود..کاش...

نسیم۳۶۴ 1390/11/18 ساعت 04:50

دلم گرفت
این متن خیلی زیباست

بابک 1390/11/18 ساعت 05:44 http://persiance.wordpress.com

رفتن اصولا انتخاب اولیه هیچکسی نیست. قاعدتا هزینه‌های موندن برای افراد بیشتر از رفتنه که مجبور به این کار میشن.

پروانه 1390/11/18 ساعت 06:35

آن‌هایی که می‌مانند، می مانند تا وطن را جایی برای ماندن کنند.....؟؟ اینشو نمی فهمم!

آرش 1390/11/18 ساعت 07:31 http://solaryom.blogfa.com

مرسی که روشن بین هستین - من از همه دینها متنفرم ولی چاره جز ماندن در این خرابه را ندارم - کاش وطن جایی برای ماندن باشه - کاش وطن با ماندن ما که راهی برای رفتن نداریم بهتر بشه!

مهتاب 1390/11/18 ساعت 08:31

درد مشترکی که خیلی دلنشین بیان شد...

فقط دلم گرفت... کاش وطن جایی برای موندن بود

داریوش 1390/11/18 ساعت 09:54

"رفتن همیشه رسیدن نیست ولی برای رسیدن حتما بایستی رفت"
رسیدن به چیزهای که لایقش هستیم و نداریم. من میروم تا مونده نباشم. هم رفتن و هم ماندن گستاخی میخواد.من میروم.من به مقصد عادت خواهم کرد.

آره ناصر جان دلنوشته زیبات دل من رو هم به درد آورد..
کاش وطن جایی برای ماندن بود.

امین 1390/11/18 ساعت 15:11

واقعا زیبا و دلنشین بود. فکر میکنم حرف دل اکثریت مهاجران ایرانی رو زد. منهای اقلیتی که برای خوشگذرانی میرن، من فکر میکنم اکثرا از روی ناچاری و برای آینده خانواده شون عزم سفر میکنن. من که اینطورم.
همیشه هم میگم اگه ایران نصف شرایط بعضی کشورها مثل نیوزلند یا استرالیا رو داشت، هیچوقت فکر رفتن به سرم نمیزد. اگر مسئولین ما فقط یک چهارم صلاحیت و مسئولیت پذیری مقامات این کشورها رو داشتن و فقط یک مثقال به فکر مردم بودن، با هر شرایطی شده سختی رو تحمل میکردم تا در کنار هموطنانم و عزیزانم زندگی کنم
حیف که اینطور نیست و اگه یکروز اینطور بشه، هر کجا باشم برمیگردم به وطن عزیزم ایران

بابک 1390/11/19 ساعت 08:57 http://persiance.wordpress.com

امین جان ::

البته شما با " نصف شرایط " راضی میشی، یه کم پر توقعیا!!!! ;) اگه به رده بنده کشورها مراجعه کنی، می بینی که ما با کشورهایی که مثال زدیم خیلی فاصله داریم.

اگه فقط یه مقدار امید و جنب و جوش و اندک دلخوشی تو ایران وجود داشت، تصمیم به رفتن نمی گرفتم. :(

قلندر 1390/11/19 ساعت 09:10

با امین عزیز موافقم

و ای کاش ...وطن جایی برای ماندن بود

ندا 1390/11/19 ساعت 19:10

منم با امین موافقم
آخه چرا؟ چرا باید آدم بخاطر چیزای خیلی ساده که همه آدمای دنیا حتی بهش فکر نمی کنن مجبور باشه خونه زندگی اشو بذاره و بره. چرا باید مجبور باشی بخاطر عدم اطمینان (عدم اطمینان محض) این همه انرژی بذاری و بری یه جای دیگه دنیا که فقط از مملکتت فرار کنی. همه جا یه سری چیزا داری و یه چیزایی نداری. اما اینجا توی کشور خودت هرچی داری هرچی با زحمت و تلاش بدست میاری (مادی و معنوی) به اشاره و (با عرض معذرت خریت یه آدمایی) یهو به باد میره. اینجا مجبوری هی سیاسی باشی و هی نگران چرندیاتی باشی که اصلا دوستشون نداری. اینجا نمیشه یا خیلی سخته که آدم ساده باشه و یه زندگی ساده بخواد ...........می بخشید داغ کرده ام دیگه

حمید 1390/11/19 ساعت 20:37

طبق منشور بین المللی حقوق بشر هر کسی حق داره به هر کشوری که دلش بخواد بره. مثلا خیلی از اروپاییها همچنان برای کار و تحصیل و ... میرن آمریکا یا فکر میکنم که بعد چین و هند بیشترین تعداد دانشجویان خارجی در کشورهای مختلف دانشجویان آمریکایی باشند.
اقلیتی که برای خوشگذرانی میرن هم حق دارند که خوشگذرانی کنند. ایران با تمام مشکلاتش هنوز برای خیلی از قشرها بهشت اقتصادیه مثل پزشک های متخصص یا معلم های خصوصی.
ولی یه مقدار امید و جنب و جوش و اندک دلخوشی رو خودمون باید بوجود بیاریم. افرادی که هم مهاجرت کردند میتونند به ما کمک کنند. حالا هر کس در یه زمینه ای. مثل مدیران این وبلاگ که تجربیاتشونو با ما در میان میزارند.

فرزین 1390/11/26 ساعت 07:35

متن بسیار زیبایی بود.

ای کاش وطن جایی برای ماندن بود.
ای کاش کوچکترین امیدی وجود داشت به اینکه وطن تبدیل به جایی شود برای ماندن و یا بتوان آنرا تبدیل کرد به جایی برای ماندن.

alireza 1390/12/07 ساعت 20:07

به به این جمله آخرت واقعاً زیبا بود چون من وقتی می خوندمش خودمو جای او گذاشتم و دیدم واقعاً راست می گی. راستی من برای استرالیا اقدام کردم ولی اگر نتونم آیلتس 7 بیارم!! احتمالاً برای نیوزلند چنج می کنم. از این وبلاگت ممنون. به نظرم یکی از بهترین هاست چون واقعاً آدم حس می کنه که داری واقعایت ها رو میگی. اگر ممکنه بازم از اونجا و بخصوص ناراحتی هایی که داری و سختی هاش( اگر هست!!!!!!! ) بگو. ممنون
علیرضا

امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.