ش | ی | د | س | چ | پ | ج |
1 | 2 | 3 | ||||
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
آنها که میروند وطنفروش نیستند. آنهایی که میمانند عقب مانده نیستند. آنهایی که میروند، نمیروند آن طرف که مشروب بخورند. آنهایی که میمانند، نماندهاند که دینشان را حفظ کنند. همهی آنهایی که میروند سبز نیستند. همه ی آنهایی که میمانند پرچم به دست ندارند. آنهایی که میروند، یک ماه مانده به رفتنشان غمگین میشوند. یک هفته مانده میگریند و یک روز مانده به این فکر می کنند که ای کاش وطن جایی برای ماندن بود. و آنهایی که میمانند، می مانند تا وطن را جایی برای ماندن کنند.....
"نقطه سر خط، نشریه دانشجویان دانشگاه شریف"
اشک به چشمم اورد این نوشته زیبا و لعنتی ... منی که 6 ساله مهاجرم........
کاش وطن جایی برای ماندن بود..کاش...
دلم گرفت
این متن خیلی زیباست
رفتن اصولا انتخاب اولیه هیچکسی نیست. قاعدتا هزینههای موندن برای افراد بیشتر از رفتنه که مجبور به این کار میشن.
آنهایی که میمانند، می مانند تا وطن را جایی برای ماندن کنند.....؟؟ اینشو نمی فهمم!
مرسی که روشن بین هستین - من از همه دینها متنفرم ولی چاره جز ماندن در این خرابه را ندارم - کاش وطن جایی برای ماندن باشه - کاش وطن با ماندن ما که راهی برای رفتن نداریم بهتر بشه!
درد مشترکی که خیلی دلنشین بیان شد...
فقط دلم گرفت... کاش وطن جایی برای موندن بود
"رفتن همیشه رسیدن نیست ولی برای رسیدن حتما بایستی رفت"
رسیدن به چیزهای که لایقش هستیم و نداریم. من میروم تا مونده نباشم. هم رفتن و هم ماندن گستاخی میخواد.من میروم.من به مقصد عادت خواهم کرد.
آره ناصر جان دلنوشته زیبات دل من رو هم به درد آورد..
کاش وطن جایی برای ماندن بود.
واقعا زیبا و دلنشین بود. فکر میکنم حرف دل اکثریت مهاجران ایرانی رو زد. منهای اقلیتی که برای خوشگذرانی میرن، من فکر میکنم اکثرا از روی ناچاری و برای آینده خانواده شون عزم سفر میکنن. من که اینطورم.
همیشه هم میگم اگه ایران نصف شرایط بعضی کشورها مثل نیوزلند یا استرالیا رو داشت، هیچوقت فکر رفتن به سرم نمیزد. اگر مسئولین ما فقط یک چهارم صلاحیت و مسئولیت پذیری مقامات این کشورها رو داشتن و فقط یک مثقال به فکر مردم بودن، با هر شرایطی شده سختی رو تحمل میکردم تا در کنار هموطنانم و عزیزانم زندگی کنم
حیف که اینطور نیست و اگه یکروز اینطور بشه، هر کجا باشم برمیگردم به وطن عزیزم ایران
امین جان ::
البته شما با " نصف شرایط " راضی میشی، یه کم پر توقعیا!!!! ;) اگه به رده بنده کشورها مراجعه کنی، می بینی که ما با کشورهایی که مثال زدیم خیلی فاصله داریم.
اگه فقط یه مقدار امید و جنب و جوش و اندک دلخوشی تو ایران وجود داشت، تصمیم به رفتن نمی گرفتم. :(
با امین عزیز موافقم
و ای کاش ...وطن جایی برای ماندن بود
منم با امین موافقم
آخه چرا؟ چرا باید آدم بخاطر چیزای خیلی ساده که همه آدمای دنیا حتی بهش فکر نمی کنن مجبور باشه خونه زندگی اشو بذاره و بره. چرا باید مجبور باشی بخاطر عدم اطمینان (عدم اطمینان محض) این همه انرژی بذاری و بری یه جای دیگه دنیا که فقط از مملکتت فرار کنی. همه جا یه سری چیزا داری و یه چیزایی نداری. اما اینجا توی کشور خودت هرچی داری هرچی با زحمت و تلاش بدست میاری (مادی و معنوی) به اشاره و (با عرض معذرت خریت یه آدمایی) یهو به باد میره. اینجا مجبوری هی سیاسی باشی و هی نگران چرندیاتی باشی که اصلا دوستشون نداری. اینجا نمیشه یا خیلی سخته که آدم ساده باشه و یه زندگی ساده بخواد ...........می بخشید داغ کرده ام دیگه
طبق منشور بین المللی حقوق بشر هر کسی حق داره به هر کشوری که دلش بخواد بره. مثلا خیلی از اروپاییها همچنان برای کار و تحصیل و ... میرن آمریکا یا فکر میکنم که بعد چین و هند بیشترین تعداد دانشجویان خارجی در کشورهای مختلف دانشجویان آمریکایی باشند.
اقلیتی که برای خوشگذرانی میرن هم حق دارند که خوشگذرانی کنند. ایران با تمام مشکلاتش هنوز برای خیلی از قشرها بهشت اقتصادیه مثل پزشک های متخصص یا معلم های خصوصی.
ولی یه مقدار امید و جنب و جوش و اندک دلخوشی رو خودمون باید بوجود بیاریم. افرادی که هم مهاجرت کردند میتونند به ما کمک کنند. حالا هر کس در یه زمینه ای. مثل مدیران این وبلاگ که تجربیاتشونو با ما در میان میزارند.
متن بسیار زیبایی بود.
ای کاش وطن جایی برای ماندن بود.
ای کاش کوچکترین امیدی وجود داشت به اینکه وطن تبدیل به جایی شود برای ماندن و یا بتوان آنرا تبدیل کرد به جایی برای ماندن.
به به این جمله آخرت واقعاً زیبا بود چون من وقتی می خوندمش خودمو جای او گذاشتم و دیدم واقعاً راست می گی. راستی من برای استرالیا اقدام کردم ولی اگر نتونم آیلتس 7 بیارم!! احتمالاً برای نیوزلند چنج می کنم. از این وبلاگت ممنون. به نظرم یکی از بهترین هاست چون واقعاً آدم حس می کنه که داری واقعایت ها رو میگی. اگر ممکنه بازم از اونجا و بخصوص ناراحتی هایی که داری و سختی هاش( اگر هست!!!!!!! ) بگو. ممنون
علیرضا