مصاحبه کنسل شد!!!

متاسفانه مصاحبه در آخرین لحظات کنسل شد امروز قرار بود ساعت 5.30 بعدازظهر مصاحبه داشته باشم که تا 5.45 منتظر ماندم و خبری نشد. یک سری به ایمیل زدم و دیدم که آفیسر محترم ساعت 5.20 ایمیل فرستاده و مصاحبه رو کنسل کرده و گفته که باید یکسری بررسی های دیگه انجام بده.

فعلا که اتوبوس جهانگردی از روم رد شده و در حالت گیجی بسر می برم تا ببینیم چی میشه

احساس تعلق به سرزمین جدید

چند وفت پیش تو روزنامه "نیوزلند هرالد"یه مقاله جالبی خوندم راجع به اینکه چند درصد مهاجرهای نیوزلند و بعد چند وقت حس می کنند که واقعا نیوزلند خونشونه؟ جواب کلی به این سوال اینه که بیشتر مهاجرایی که به نیوزلند میان، حتی بیشتر از اونایی که در نیوزلند به دنیا اومدن، احساس تعلق به نیوزلند می کنن. 

اطلاعات به دست اومده نشون میده که 86 درصد (407000 نفر) از مهاجرایی که 12 سال یا بیشتر از 12 سال تو نیوزلند زندگی کردن، "زیاد" یا "خیلی زیاد" احساس تعلق به نیوزلند می کنن. به نظر این آمار خوبی به نظر میرسه که نشون میده چقدر جامعه نیوزلند پذیرای مهاجرای جدیده.

اگه فکر می کنید که حتما 12 سال باید تو نیوزلند زندگی کنید تا خودتون رو جزو جامعه نیوزلند بدونین، بدونین که 64 درصد (288000 نفر) از مهاجرایی که کمتر از 12 سال تو نیوزلند زندگی کردن، همین حس رو نسبت به نیوزلند دارن.

تو این مقاله، تجربیات شخصی یه خانم 32 ساله هنگ کنگیه که تو سن 15 سالگی اومده نیوزلنده رو هم عنوان کرده که خوندنش خالی از لطف نیست. این خانم توی Auckland Council Ethnic People's Advisory Panel کار می کنه. اون میگه که 12 ماه اول زندگی مهاجرا "دوره ماه عسل" مهاجراست که می تونه با احساس دلتنگی برای سرزمین مادری یا ایزوله شدن از جامعه اصلی همراه باشه که می تونه به دلایلی مثل مواجه شدن با تبعیض های اجتماعی یا پیدا نکردن کار باشه. یه تجربه شخصی دیگه این خانم اینه که خیلی از مهاجرا بعد 7-6 سال زندگی تو نیوزلند، برمیگردن کشور اصلیشون که زندگی کنن، اما قضیه کاملا برعکس میشه! دوباره سوار هواپیما میشن و برمی گردن نیوزلند. و این به ایم معنیه که نسبت به نیوزلند احساس تعلق بیشتری می کنند. 

از تجربه دیگه این خانم اینه که با اینکه به خاطر نژادش هنوز مورد تبعیض ممکنه واقع بشه، اما حس کمتری از یه نیوزلندی نداره.  و جالبه که خیلیا بهش میگن که تو همیشه چینی هستی و هرگز یه کیوی نخواهی شد. اما اون نظرش اینه که بیشتر نیوزلندی ها پذیرای مهاجرای جدید هستن. اونا ممکنه که همه چیز رو متوجه نشن، اما دوست دارن که در مورد فرهنگش بدونن و تو نیوزلند احساس بیشتری داره که خونشه تا کشور محل تولدش.  

توضیح: بیشتر این مطلب رو به این خاطر گذاشتم که یه حس دیگه رو برای مهاجرا یادآوری کنم و اونم احساس تعلق خاطره. بابک قبلا زحمت کشیده بود و تو این پست مراحل جذب شدن در کشور جدید رو که حدود 2 سال طول میکشه گذاشته بود. من فکر می کنم یه مرحله دیگه هم هست به معنی این که چقدر احساس می کنی که کشور جدید، کشور اصلی تو هستش؟ بحث پاسپورت گرفتن و به صورت رسمی شهروند یه کشور شدن نیست و حتی منظورم این نیست که شما کاملا تو کشور جدید جا افتادید و در زندگیتون کم و کسری احساس نمی کنید. بیشتر حرفم اینه که فکر می کنید اصلا ممکنه که آدم یه کشور جدید رو سرزمین اولش بدونه؟ و جواب به این سوال مثبته، پس حس وطن پرستی آدم کجا میره؟!! بهترین راه حل هم این جور وقتا پاک کردن صورت مساله است. ولی آیا این درسته که جای سرزمین اول و دومت رو با هم عوض کنی؟!!

یکی از بدیهای مهاجرت اینه که حسات نسبت به سرزمین مادریت، به مرور زمان کمرنگ میشه و انتخاب دومی هم وجود نداره. این کمرنگی، شدت و ضعف داره، اما اجتناب ناپذیره.

منبع (لینک)

مرجع کامل مصاحبه مهاجرت

این 2 هفته اخیر که مشغول آماده سازی برای مصاحبه بودم، فرصت مناسبی بود تا کلیه موارد و نکات مربوط به مصاحبه را یکجا جمع آوری کنم تا بعدا بتوان بعنوان مرجع به آن رجوع کرد. محتویات این پست در صفحه ای با همین عنوان نیز آمده است.

ارسال مدارک و پرداخت وجه از طریق سفارت نیوزلند در ایران یا از طریق کارت اعتباری

امروز برای تحویل پاسپورت ها به سفارت نیوزلند در تهران رفته بودم که بنظرم رسید چند نکته رو به اطلاع خوانندگان عزیز وبلاگ برسونم:

1-از اوایل اردیبهشت سفارت کلا ریال قبول نمی کنه و فقط یورو قبول می کنه

2-هزینه ارسال مدارک از طریق پست دیپلماتیک 20 یورو هست

3-هرگاه بخواهید مدرکی را از طریق پست دیپلماتیک ارسال کنید حتما پرینت مکاتبات خود با آفیسر یا منشی مربوطه را به همراه داشته باشید

4-پاسپورت را فقط از طریق پست دیپلماتیک (سفارت) میشه ارسال کرد که چون ابتدا به ولینگتون(فقط پنج شنبه ها) و سپس به مقصد نهایی ارسال میشه، بین 3-4 هفته طول میکشه تا به مقصد برسه. از نظر زمان و هزینه منطقیه مدارک بجز پاسپورت را از طریق شرکت های پست ارسال کرد ولی هیچکدام اطمینان پست دیپلماتیک رو ندارند(متاسفانه سابقه گم شدن مدارک وجود داره)

5-در صورتی که بخواهید مبلغی مثل هزینه لاجمنت، Migrant Levy یا ESOL رو به اداره مهاجرن بپردازید لازمه ابتدا با آفیسر یا منشی مربوطه مکاتبه کنید و از ایشان بخواهید مبلغ را به یورو به شما اعلام کنند و سپس ایمیل دریافتی را پرینت کرده و به همراه یوروها به سفارت تحویل دهید

6-سفارت صرفا روزهای یکشنبه تا پنج شنبه و از ساعت 9 تا 12 پاسخگوی امور مربوط به ویزا هست

7-در صورتی که مایل باشید هزینه را از طریق کارت اعتباری(MasterCard, VISA) پرداخت کنید معمولا روال کار به این شکله که فرمی برای شما فرستاده می شود که باید اطلاعات کارت از قبیل نام صاحب کارت، شماره یکتا، تاریخ انقضاء کارت و غیره را پر کرده، امضاء کنید و براشون بفرستید. سپس اداره مهاجرت مبلغ را از کارت برداشت کرده و رسید آنرا برای شما می فرستد

1300 تا هورا !!!!!!!!!!!!!!!!!

با عرض تبریک به مناسبت گرفتن ویزای رزیدنت توسط نوشکا و با گرامی داشت پیدا کردن کار توسط بابک و با آرزوی ویزاهای تپل مپل برای عزیزان منتظر علی2170، علی123، داریوش و سپیده، پویا و سینا؛ خدمت عزیزان عارضم که ناقلان اخبار و کلاغ های شکر شکن شیرین گفتار خبر آورده اند که من هم به مصاحبه دعوت شدم رضا کجایی بیا کمک؟

دیش دیری دادام دیش دیری دادام دیش دیری دادام دیش دیری دادام دیش دیری دادام دیش دیری دادام

خوشبختانه سکوریتی چک هم تمام شده و انشالله 2 هفته دیگه هم مصاحبه دارم. از تاریخ لاج 18 ماه و از تاریخ آفیسر دار شدن 14 ماه گذشت، البته در جوار دوستان خوش گذشت

حالا همگی دستا بالا (نه هول نشید، منظورم اون نیست)، از منتها الیه قلبتون دعا کنید که من هم مصاحبه خوبی داشته باشم و یک ویزای رزیدنت بگیرم و صفا و صمیمیت و ...

پی نوشت: خب ظاهرن باید 2500 تا هورای دیگه هم اضافه کنم. امیدراد هم به میمنت و مبارکی تونسته از یک شرکت استرالیایی آفر بگیره.

ای خدایا مردیم از خوشی. آخه چرا ما را توی این موقعیت قرار میدی؟!!!!!!!!!!!!!