ورزش و فعالیت بدنی (عمرا!)

چند روز ‍پیش یکی از شلوارهام رو که روزهای آخر از ایران خریده بودم ‍پوشیدم و رفتم سر کار. راستش اون روز یه مقدار توش ناراحت بودم و احساس می‌کردم که انگار نمی‌تونم زیاد توش وول بخورم. به نظر یه کم تنگ شده بود واسه‌ام. یه خرده که فکر کردم یادم افتاد که این شلوار موقعی که خریدمش برام یه مقدار گشاد هم بود. طوری که وقتی کمربند رو سفت می‌کردم تقریبا مثل شلوار کردی چین می‌خورد دور کمرم! البته نه اینقدر فاجعه- اما به هر حال باید حتما کمربند می‌بستم تا از ‍پام نیفته!

بزنیم به تخته بعد از دوره ۴-۵ ماهه اولیه که ریاضت می کشیدم و چون ماشین هم نداشتم راهپیمایی زیادی می کردم همینطور داره به وزنم اضافه میشه. مشکل اصلی اینجا اینه که به دلیل استفاده از اتومبیل شخصی برای بیشتر کارهای خارج از منزل میزان فعالیت بدنی و پیاده‌روی فرد به میزان قابل ملاحظه‌ای افت می‌کنه و اغراق نیست اگه بگم به صفر می‌رسه.

رسما باید اقرار کنم که طولانی‌ترین مسیری که من این روزها طی می‌کنم مسیر میز کارم تا آبدارخونه شرکته که اون هم اگه باعث سوزاندن ۲-۳ کالری بشه در عوض به دلیل نفس عمل و هدفش (رسیدن به خوردنی) در نهایت باعث جذب چندین کیلوکالری انرژی میشه.

شیوه متداول زندگی در نیوزیلند امکان داشتن فعالیت بدنی در طی روز رو از شما می‌گیره. عمده دلیلش هم اینه که ناچارید از وسیله نقلیه شخصی استفاده کنید. تقریبا تمامی کارهای اداری هم که از طریق اینترنت و تلفن قابل انجامه. (اصلا من تازه فهمیدم که تو ایران این ادارات چه قدر به فکر سلامتی ما بودن که وادارمون می‌کردن حضوری بریم سروقتشون تا بلکه چند کالری انرژی بسوزونیم!) اگه اهل خانه و خانواده و این حرفا هم هستین فکر دوچرخه سواری تا محل کار و از این قلم آرتیست بازی‌ها رو هم از سرتون بیرون کنین. مگر اینکه سایر کارهای خانواده مثل خرید و رسوندن بچه ها به مدرسه و ... رو همسرتون انجام بده. (فرض کمی تا قسمتی محال) اینجا مثل شهرهای ایران نیست که مثلا تا سر کوچه قدم بزنین و برید از بقالی چیزی بخرید. اگه هم نزدیک باشه احتمالا قیمتاش اونقدر منطقی نیست که به جز در مواقع ضروری این کار رو بکنین. شخصا وقتی تهران بودم به طور میانگین روزی 45-50 دقیقه پیاده روی می کردم تا از محل کار یا منزل به ایستگاه بی آر تی برسم. اما اینجا حتی این سناریو هم چندان محتمل نیست چون اگه مقصدتون جز سیتی جای دیگه‌ای باشه استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی محلی از اعراب نداره.

بنابراین خیلی زود به این نتیجه می‌رسید که باید ورزش رو با جدیت تو برنامه هفتگی‌تون جا بدین. وگرنه بعد از چند وقت شلوار که هیچ کیسه خواب هم براتون تنگ میشه!

اینجا با توجه به جمعیت افراد زیادی رو می‌بینید که به صورت منظم ورزش می ‌کنن- یا تو باشگاه‌های ورزشی یا تو خیابونا مشغول دویدن و دوچرخه سواری. اما کاری که می‌کنن فقط براشون جنبه تفریح نداره. بیشتر به نظر می رسه که یه نیاز جدی و یه برنامه پیشگیرانه برای مبارزه با عوارض تنبلی و افزایش وزن باشه. پس شما هم حتما برای ورزش روزانه یا هفتگی وقتی رو در نظر بگیرین و سعی کنید خودتون رو بهش ملزم و متعهد کنید.