مهاجرت برای ادامه تحصیل یا ادامه تحصیل برای مهاجرت؟!

از اونجایی که چند مورد موفق برای ادامه تحصیل برای خودم و اطرافیانم داشتم، این پست رو و چند پست آینده رو اختصاص میدم به بحث ادامه تحصیل. راستشو بخواین، برای من خیلی راحت تره که براتون کل پروسه ادامه تحصیل در دانشگاههای نیوزیلند رو اینجا بنویسم. اما فکر می کنم قبلش چند تا مورد رو مطرح کنم تا راجع به رابطه ادامه تحصیل و مهاجرت بیشتر بدونید:

اول اینکه سیستم دانشگاهها در کشورهای پیشرفته در کل با ایران متفاوته. به طور اختصاصی تر، حتی اگر در بهترین دانشگاههای ایران هم درس خونده باشید باز هم شرایط این دانشگاهها با شرایط دانشگاههای ایران خیلی تفاوت می کند. البته این در صورتیه که دانشگاهی که انتخاب می کنید در رنکینگ جهانی باشه، وگرنه در همیین کشور سوئد که من زندگی می کنم، دانشگاههایی هست که دانشگاههای خوب ایران به اونها سرند.

چیزی که باید اشاره کنم جدی بودن تحصیل است. نتیجه ای که به جای آخر همین اول می گیرم اینه که "مهاجرت برای تحصیل" بهترین انتخابه و "تحصیل برای مهاجرت" انتخاب دوم. اما به نظر من تحصیل برای مهاجرت به شرطی که علاقه به تحصیل هم وجود داشته باشه انتخاب مناسبیه وگرنه مخارج و مشکلات دیگه درس خوندن به اندازه کافی هست که اگه مشکلات مهاجرت و ناآشنایی با شرایط جدید رو روش بزاریم، اوضاع کلی به هم میریزه!

به هر حال......یه چیز کلی بگم: اگه از دید یه کارفرمای خارجی (مثلا نیوزیلندی) به یه سری Jop Application که برای یک موقعیت کاری توی شرکت خودم نگاه کنم، من ترجیح میدم که اونی رو استخدام کنم که توی دانشگاههای نیوزیلند درس خونده باشه نه تو دانشگاههای مثلا ایران و کشورهای دیگه. اینجوری بگم که در صورتی که سابقه کار بین المللی ندارین و توی شرکت های مطرحی کار نکردید، بهترین راه برای پیدا کردن کار خوندن درس خوندن تو همون کشوره! درس خوندن توی دانشگاهها باعث میشه که به تدریج با پیچیدگی های دانشگاهها و آدم های های جامعه جدید آشنا بشین. اینو به عنوان یه تجربه میگم: آشنا شدن با جامعه جدید نیازمند زمانه و بیشتر آدم ها نیاز به یه زمان که حتما از 6-5 ماه بیشتره دارن تا خودشون رو پیدا کنن (نه جامعه جدید رو!). یه نگاهی به منحنی مهاجرت با زمان هم بندازید. معمولا تا شش ماه طول میکشه تا فرد مهاجر خودش رو (و نه جامعه رو!) تو جامعه جدید پیدا کنه! خوب پیشنهاد من اینه که این 6 ماه رو به جای اینکه گیج بزنید، مدت بیشتری تمدید کنید و حداقل یه مدرک تحصیلی بگیرید که به درد کار آیندتون بخوره!

همونطور که تو بالا اشاره کردم درس خوندن تو دانشگاههای خارج از کشور اون هم با کیفیت بالا آسون نیست و قابل مقایسه هم با دانشگاههای ایران نیست. من دانشگاه اوکلند تو نیوزیلند درس نخوندم، اما تقریبا مطمئنم که کار آسونی نیست. درس خوندن به زبون انگلیسی یک طرف و سخت گیری های دانشگاه دو مشکل عمده در درس خوندن برای ما ایرانی ها در دانشگاههای سطح بالاست. به همین خاطر به اونایی که دنبال درس خوندن آسون هستند توصیه می کنم دنبال دانشگاههای سطح بالا نباشن. این جور وقت ها بپرسین که کالج هایی که آسون می گیرند کجان؟ اما در اینصورت باز به چیزی رو از دست میدید! مثل ایران، بازار کار خارج از کشور هم فارغ التحصیل های دانشگاههای خوب رو به دانشگاههای کمتر شناخته شده ترجیح میدن مگر اینکه سابقه کار خوب و موارد دیگه ای داشته باشین که شما رو از بقیه متمایز کنه.

در کل فکر می کنم  "مهاجرت برای ادامه تحصیل" معمولا نتیجه بهتری داره تا "ادامه تحصیل برای مهاجرت". چون از قبل هدفتون ادامه تحصیل بوده و مطمئنا علاقه به تحصیل داشتین که دنبالش رفتین. این باعث میشه که دانشگاه خوب و رشته مناسب خودتون رو بگردین و پیدا کنین و با علاقه هم دنبالش برین که مطمئنا نتیجه دلخواه شما رو در پی داره..... اما "ادامه تحصیل برای مهاجرت"نیاز به برنامه ریزی داره که بنا به شرایط هر کسی فرق می کنه.

تو پست آینده راجع به اینکه چطوری میشه از دانشگاههای نیوزیلند پذیرش گرفت مینویسم. این پست هم تا اندازه ای تجربه شخصی بود.

شب و روزتون خوش!

/ناصر