نگرانی بابت مواد غذایی

یکی از چیزهایی که شاید همه دوستانی رو که در شرف اومدن هستن نگران کنه، تهیه مواد غذایی مورد نیاز و مطابق با سلیقه ما ایرانی‌ها در نیوزیلند باشه.  مواد غذایی مثل برنج، حبوبات، خشکبار، آجیل، زعفران و انواع ادویه، زرشک و .... به خصوص خانمها بیشتر نگران این موارد و احتمالا ضرورت تغییر عادت پخت و پز و تغذیه هستند. به طور کلی، یه مقدار این مسئله درسته و باید خودتون رو آماده کنید که بعضی از غذاهای ایرانی رو کمتر بپزید یا کمتر ببینید.  اما شاید کمتر از 5 درصد غذاها و مواد غذایی مورد نیاز رو نشه اینجا تهیه کرد. 

اگه از ایرانی‌هایی که اینجا قدیمی هستن بپرسید، در گذشته به سختی می‌شد ادویه و مواد لازم خوراک های ایرانی رو پیدا کرد. اما امروزه دیگه اینجوری نیست. نیوزیلند امروز، نیوزیلند دهه 70 و 80 میلادی نیست که به قول خودشون مادرهاشون فقط بلد بودن fish and chips واسه‌شون درست کنن. کیویها هم این سالها و بعد از آزادسازی اقتصاد که از دهه 80 میلادی شروع شده، با غذاهای مختلف، فرهنگهای مختلف و مواد غذایی مختلف آشنا شدن و ظاهرا خودشون هم از این بابت خوشحالن. (با سپاس از خانم المیرا بابت نقل گفتگوهاش با کیوی‌ها) 

بنابراین، اگه سری به سوپرمارکت‌ها و مراکز خرید بزنید، تقریبا همه مواد غذایی لازم برای ذائقه ایرانی رو پیدا می‌کنید. یه کشف جالب که من داشتم و البته به لطف پیدا کردن دوستای هندی بوده، اینه که تو فروشگاه‌های هندی بیشتر مواد غذایی مورد علاقه ایرانی‌ها رو می‌تونید پیدا کنید. همچنین تو فروشگاه‌های افغانی هم تقریبا تمامی اقلام مورد نیاز موجود هست و چه بسا برندهای آشنای ایرانی هم اونجا می‌بینید. 

آخرین کشف من، «لپه» بود.  کاملا قید قیمه رو زده بودم تا اینکه فهمیدم فروشگاه‌های هندی لپه می‌فروشند. چون هندی‌ها هم یه غذاهایی باهاش درست می‌کنن.  (البته ناگفته نماند که من هنوز به هیچ فروشگاه ایرانی نرفتم. شاید اونجا هم لپه پیدا بشه.) راستی یادتون باشه اگه اینجا روزی به فروشگاه هندی رفتین و دنبال مواد غذایی می‌گشتین، هندی‌ها بیشتر مواد غذایی، سبزیجات و ادویه رو به اسم ایرانی می‌شناسن؛ و لو با گویشی متفاوت. بنابراین، خیلی نگران اسمش هم نباشید. حتی برنج متناسب با سلیقه و طرز پخت ایرانی هم در فروشگاه‌های ایرانی، افغانی و هندی پیدا میشه؛ شبیه همون برنجهای هندی که تو ایران هم هست.  

قسمت دردآورش اینجاست که هموطن‌های عزیز خودمون دنبال وارد کردن و عرضه مواد غذایی خودشون تو این کشور نبودند و اگه از صدقه سر مهاجرای هندی نبود، نه پلو داشتیم و نه قیمه! البته شاید هم به خاطر تعداد خیلی کم ایرانیا نسبت به خیل عظیم هندی‌ها این موضوع قابل توجیه باشه. 

راستی ... بفرمایید قیمه.