در مورد بچه ها اما .. طبق مطالعات و سوال از همکاران و دوستان بچه دار به اطلاعات زیر رسیدم:
اگر بخواهیم از نوزادی شروع کنیم بریم بالا اولین جایی که بچه های کوچیک رو می گذارند Day Care هست که بچه ها رو می تونید از نوزادی تا 2 یا 3 سالگی بذارید و هزینه اش هم معمولا بین 60-70 دلار در هفته است. معمولا ساعت هاشون هم از صبح ساعت 7:30 هست تا 6 عصر و می تونید بچه ها رو بین این ساعت ها ببرید و بیارید.
بچه ها رو از 2-3 سالگی به بعد می تونید بذارید Kindy که در واقع بهشون چیز میز بیشتر یاد می دهند و بازی می کنند و غیره. معمولا Kindy ها و Day Care های خوب رو باید از خیلی قبل برید ثبت نام کنید و الا زود پر می شند.
بچه ها رو وقتی 5 سالشون شد می تونید دیگه بذارید مدرسه در واقع primery School. هزینه های مدرسه ها خیلی متفاوت هست. معمولا دولت به مدرسه ها کمک می کنه و بهشون بودجه می ده و درست مثل ایران اگر مدرسه خوب تری باشه و سرویس های بیشتری داشته باشه والدین پولش رو می دهند. پولی که به مدارس در این مقطع می دهید بیشتر شبیه donnation هست اما به هرحال اجباریه و همه پرداخت می کنند و می تونه حدود ۱۰۰ دلار اینها در سال باشه.
بچه ها از ۵ تا ۱۰ سالگی دوران primery رو می گذرونند. یعنی ۵ سال مثل خودمون.
از سن ۱۱- ۱۲ سالگی دو سال می رن Intermediate که در واقع باز مثل دوران راهنمایی هستش و باز هم هزینه هاش مثل دبستان می مونه و اگر مدارس خیلی خوب بذاری خوب باید پول هم بیشتر بدید چون دولت کمک کمتری به مدرسه می کنه یه جورایی همون غیرانتفاعی و نمونه خودمون.
از سن ۱۳-۱۸ سالگی بچه رو می فرستند Collegue که باز با توجه به نوعش هزینه هاش فرق داره و متوسط حدود ۱۰۰۰ دلار در سال هست. توی دبیرستان در واقع مثل دبیرستان های خودمون درس های اجباری دارند که شامل ریاضی و زبان می شه و بقیه درس ها رو با توجه به اینکه می خواهند چیکاره بشند انتخاب می کنند. مدت زمان دبیرستان از ۱۳-۱۸ سالگی هست و بعد هم می رند دانشگاه. البته دانشگاه های اینجا امتحان ورودی نداره و فقط ربط داره چه نمراتی در دوران دبیرستان کسب کرده باشند تا دانشگاه های بهتری بهشون پذیرش بدهند. اگر هم نه می تونند از سن ۱۶ سالگی وارد دانشکده های Polytechnique بشند و در واقع فوق دیپلم بگیرند.
حتما به کارتون میاد و دونستنش خوبه ...
سپیده
سلام دوستان. یه خواهش که فکر کنم بارها تکرار شده. از فرستادن پیام برای صندوق پستی وبلاگ و همین طور پیام خصوصی خواهشنا بپرهیزید. راستش وقتی شما برای ما پیام خصوصی می فرستید و یا برای صندوق پستی پیام می فرستید (که من نمی دونم لینک اش رو کجای وبلاگ پیدا می کنید که برش دارم) هیچ راهی به جز جواب دادن برای ما نمی ذارید مگر ایمیل. و این رو در نظر بگیرید که اگر من بخوام برای تک تک شما به صورت ایمیلی و تک تک جواب بدم کلا باید زندگی رو تعطیل کنم .. اما وقتی کامنت می گذارید در واقع هم دوستان دیگه می تونند کمک کنند و هم اینکه سوال شما و سوال بقیه مشترک هست و اینجوری از تکرار مکررات جلوگیری می کنیم ..
من جواب همه چیز رو نمی دونم ولی با کمک همه شما بلاخره جوابی پیدا می کنیم .. از همه دوستای خوبم هم که جواب کامنت ها رو می دهند واقعا سپاسگذارم ..
با ارزوی دیدن موفقیت و خوشحالی همتون ..
سپیده
فکر کنم پست به دردخوری بشه .. چون توی نیوزلند واقعا بدون ماشین زندگی کردن تا حدود زیادی غیر ممکن هست .. وسیله نقلیه که باید تاکسی رو به دلیل گرونی کلا حذف کرد و اتوبوس شاید فقط برای مسیرهای متداول بین سرکار و خونه مناسب باشه. معمولا مهاجرین اولین اقدام لازمشون بعد از پیدا کردن محل زندگی خریدن ماشین هست.
راستش قبل از اینکه وارد این بحث بشیم تاکید می کنم سعی کنید با ایرانی و عرب و هندی و .. کلا وارد معامله نشید .. قطعا ادم ها از هرجای دنیا باشند خوب و بد دارند اما تجربه همیشه ثابت کرده در کل نتیجه رضایت بخشی در نهایت از اینجور معامله ها به دست نمیاد. .. بگذریم ..
اینکه چه مدلی از ماشین انتخاب کنید خودش یه سلیقه شخصی هست اما فقط یه نکته مهمه و اون اینکه سرویس و خدمات توی نیوزلند فوق العاده گرون هست و همین طور این خدمات در مورد ماشین های اروپایی و غیره به مراتب گرونتر از ماشین های کره ای و ژاپنی هست. برای همین معمولا همه حتی اگر قصد خرید ماشین گرون و یا اروپایی رو دارند برای شروع و مخصوصا تا زمانی که هنوز گواهی نامه اینجا رو ندارید با ماشین های ارزونتر و همین طور کم خرج تر شروع کنید. در ضمن خرید و فروش ماشین بسیار ساده است و هروقت اراده کنید به راحتی می تونید ماشین اتون رو بفروشید و از این نظر جای نگرانی نخواهید داشت..
ماشین رو هم مثل خونه می شه از طریق های مختلف خرید.
- خرید از مکان هایی که در واقع همون نمایشگاه های ماشین هستند.
- خرید مستقیم از فروشنده که توی وب سایت Trade me می تونید هر مدل و قیمتی پیدا کنید.
- خرید از محل هایی که مزایده می ذارند ماشین ها.
معمولا خرید از صاحب ماشین به صرفه تر هست و می تونید ماشین رو با قیمت بهتری بخرید نسبت به نمایشگاه ها و یا مزایده ها. ضمن اینکه Trade me رو به عنوان منبع مورد استفاده قرار می دید هر سوال و جوابی در مورد سلامت ماشین و غیره با صاحب ماشین داشته باشید کاملا سندیدت داره و اگر غیر از این باشه می تونید ماشین رو پس بدید. در ضمن معمولا توی Trade me اگر ماشین مشکلی داشته باشه صاحبش معمولا می نویسه و یا عکس هاش رو کامل می ذاره و می تونید بهشون اطمینان کنید.
راستی توی Trade me هم خیلی ها ماشین رو برای مزایده می ذارند و می تونید همون جا انلاین توی مزایده شرکت کنید. برای اینکار باید حتما با Trade me ثبت نام کرده باشید که هزینه اش 10 دلاره ..
در ضمن می تونید از AA که سایت رسمی برای گواهی نامه و خدمات راهنمایی و رانندگی و غیره هست بخواهید تا کسی رو بفرسته تا ماشین رو براتون چک کنه و اون تمام زیر و روی ماشین رو چک می کنه و اگر موردی باشه بهتون می گه. حتی موقع خرید می تونید با صاحب ماشین به شرط تائید AA بخرید و بعد برای AA ماشین رو ببرید و اونها اگر تائید کردند که ماشین سالم هست معامله رو کامل کنید.. هزینه این نوع چک کردن رو نمی دونم اما توی سایت AA می تونید پیدا کنید ..
اما اگر ماشینی رو خواستید برای اینکه ماشین به اسم شما بشه کافیه 2 تا فرم از پست بگیرید و پر کنید و پست کنید. به همین راحتی . به فرم رو صاحب ماشین پر می کنه و یه فرم رو شما. مشخصاتتون و مشخصات ماشین رو تکمیل می کنید توی فرم ها و چند روز بعد سند ماشین یا برگه ای که نشون می ده ماشین به اسم شما شده به ادرستون پست می شه..
ماشین ها و کلا همه وسایل نقلیه مثل قایق و موتور و غیره باید حتما هرچند وقت یک بار Register بشند. که برای این کار کافیه برید دفاتر پست و یه برگه Register داره رو پر کنید و هزینه رو پرداخت کنید. همون جا براتون یه برچسب پرینت می کنند که پست شیشه ماشین باید بچسبونید. اگر ماشینی Register نداشته باشه قطعا جریمه می شه.
یکی دیگه از کارهایی که لازمه حتما انجام بدید گرفتن کارت AA هست. می تونید کارت AA رو انلاین بگیرید و یا به دفاترشون برید. مزیت کارت AA این هست که اگر ماشین جایی خراب شد و یا پنچر شد و یا بنزین تموم کردید و کلا هر اتفاقی در هر جای نیوزلند براتون بیفته اگر کارت داشته باشید کسی رو می فرستند تا مشکلتون رو حل کنه. رجیستراشون هزینه زیادی نداره اما خوبیش اینه که تا 8 بار در سال هر اتفاقی براتون بیفته براتون مجانی مشکل رو حل می کنند.
در مورد بیمه ماشین هم بیمه بدنه اجباری نیست ولی بیمه شخص ثالث اجباریه. بازهم جاهایی مثل AA کار بیمه رو هم براتون انجام میده.
معمولا ماشین های دنده ای گرونتر هستند و کمتر از ماشین های اوتوماتیک باب هستند اما خوب برای جاده های نیوزلند اگر اهل مسافرت باشید بهترند. در ضمن سوخت کمتری مصرف می کنند. اما از طرف باید در نظر گرفت که کمی هم وقت لازم دارید تا به دنده عوض کردن با دست چپ عادت کنید.
احتمال می دونید که تا 1 سال می تونید با گواهی نامه بین المللی اینجا رانندگی کنید. برای امتحان می تونید با ماشین خودتون امتحان بدید و دقت کنید حتما برای ثبت نام امتحان بگید که گواهی نامه دارید و ترجمه اش رو با خودتون ببرید. چون در غیر این صورت باید 3 تا امتحان بدید و پروسه گواهی نامه Full گرفتنتون حدود 1 سال و نیم طول می کشه (قبلا در این باره نوشتم) اما اگر گواهی نامه داشته باشید با یک امتحان کتبی و عملی گواهی نامه Full می گیرید.
وقتی بنزین می زنید اگر کارت AA داشته باشید بعضی از پمپ بنزین ها بهتون تخفیف می دهند.
این ادرس سایت AA هست اگر خواستید جزئیات بیشتر بخونید:
امتحان تئوری رانندگی اینجا یکی از راحت ترین امتحان های ممکنه. راستش سوالات محدود هست و اگر یک دور کتاب رو بخونید و همه سوالات رو بخونید قطعا سوالات امتحان که 35 تا هست از همون سوال های موجود هست. لینک زیر می تونید خودتون رو انلاین تست کنید و قطعا سوالات از همین سوالات هست.
http://www.aa.co.nz/motoring/licensing-training/road-code-quiz/
این سوالات رو هم اگر مثلا این قدر بزنید که همش تکراری بشه قطعا امتحانتون رو 20 می شید. :)
برای ثبت نام برای امتحان باید حتما دفترهای اصلی AA برید و ثبت نام کنید. برای ثبت نام کارت شناسایی و اثبات محل زندگی (یه نامه ای که ادرس شما و اسم شما روش باشه کافیه .. مثل نامه ای از بانک . نامه از بیمه .. ) لازم هست.
امتحان چشم پزشکی رو همون جا که ثبت نام می کنید و اگر مشکلی داشتید می فرستتون پیش چشم پزشک.
نمی دونم ایشالا همه چیز رو گفته باشم ..
شاد باشید
سپیده ..
و اما خرید خونه !
راستش خرید خونه تا اونجا که تجربه و پرس و جو بهم نشون داده امری است بسیار وقت گیر در این سمت دنیا .. البته در عین حال ساده .. اولش ممکنه کمی گیج بشید و فکر کنید چقدر پیچیده است و چقدر چیزها باید بدونید اما ساده تر از اونه که فکرش رو بکنید ..
نمی دونم از کجا شروع کنم اما سعی می کنم دسته بندی شده بنویسم:
روش های خرید و فروش خونه:
اینجا خونه رو به روشهای مختلفی برای فروش می ذارن.
۱- فردی ممکنه خودش شخصا خونه اش را برای فروش توی سایت ها و یا روزنامه و غیره برای فروش تبلیغ کنه
۲- خونه از طریق یه بنگاه و یا بنگاهی که ما از این به بعد می گیم Agent برای فروش تبلیغ بشه
۳- خونه از طریق بنگاه برای مناقصه گذاشته بشه
۴- خونه از طریق بنگاه برای مزایده گذاشته بشه
روشهای دیدن خونه:
۱- خیلی از خونه ها ممکنه مستاجر توش باشه و برای دیدنش هرجا که تبلیغش رو دیدید با صاحب خونه و یا Agent تماس بگیرید و با قرار قبلی و هماهنگی برای بازدید خونه برید.
۲- ممکنه خونه را دو روز در هفته به مدت ۱ ماه تقریبا به عنوان Open home گذاشته باشند. در واقع یعنی در این روز خاص و ساعت خاص یک Agent یا صاحب خونه توی خونه هست و در خونه به روی همه بازه و می تونید برید و در اون ساعت ها خونه رو ببینید.
چه نکاتی در مورد خونه های نیوزلند مهم هستند در نظر بگیرید:
۱- اولین نکته این هست که خونه Leaky نباشه یعنی از جایی از خونه مخصوصا سقف ها و کناره های پنجره و غیره چکه نداشته باشه. معمولا خونه های Leaky خونه های پرخرجی خواهند بود چون در ساختار خونه مشکلاتی هست که باعث این موضوع می شه و به راحتی قابل ترمیم نیست
۲- خونه و یا قسمتی از خونه حتما افتاب گیر باشه. این موضوع شاید همه جای دنیا اهمیت یکسانی نداشته باشه اما در نیوزلند به خاطر زیادی بارون و وجود دریا و رطوبت هوا برای خشک موندن خونه مساله ای مهم هست و همچنین برای جلوگیری از کپک در و دیوار و غیره
۳- نوع دیوارهای خونه اهمیت خیلی خاصی داره. اکثر خونه های اینجا از چوب ساخته شده اند و برخی از سیمان اما دیوارهاشون اکثرا یا Weather board هست یعنی از تخته های چوبی افقی استفاده شده و یا اجر و یا Plaster و همین طور ممکنه سیمانی باشند. همه نوع حالت ها خوب هستند غیر از نوع Plaster چون به دلیل نوع بافتی که دارند به راحتی امکان Leaky شدنشون وجود داره. البته هستند خونه هایی با این نوع دیوار و اصلا هم مشکلی ندارند ولی در اینده ممکنه مشتری کمتری موقع فروش داشته باشید. مثلا خونه های ساخته شده با این نوع دیوار بعد ۲۰۰۰.
۴- محله و همسایه ها .. این رو بعد از مدتی زندگی توی شهرتون متوجه خواهید شد. نه اینکه جایی بد باشه اما همیشه محله هایی هستند که گرونتر هستند و دسترسی بهتر و همسایه های بهتری خواهید داشت.
۵- یک چیز دیگه ای که اینجا اهمیت زیادی داره Viewهست. شاید برای بعضی داشتن یه خونه بدون View خاص اهمیتی نداشته باشه اما همیشه خونه هایی که View دریا و یا Lake و یا City رو دارند فقط ممکنه ۳۰۰-۴۰۰ هزار دلار بیشتر فقط به خاطر داشتن View روی قیمت خونشون بره.
۶- اکثر خونه ها دارای حیاط و زمین چمن و باغ و باغچه هستند پس اگر اهل باغبانی نیستند سعی کنید اگر براتون ممکنه از داشتن اش امتناع کنید چون شاید در نظر اول خیلی دوست داشتنی باشه اما در کنارش نیازمند زمان زیاد و کار برای مراقبت و نگهداری هست.
سابقه یک خونه:
چند تا document هست که باید قبل از خرید خونه تهیه کنید. البته معمولا وقتی خونه ای رو پسندید وکیل شما مسئولیت خوندن و چک کردن اونها رو به عهده داره.
اگر خونه مناقصه و یا مزایده باشه معمولا یک نسخه از مدارک لازم رو بهتون می دن تا بتونید روز مناقصه شرکت کنید. غیر از این خودتون باید این مدارک رو تهیه کنید و یا از Agent بخواهید در اختیارتون بذاره.
اما مدارک لازم:
۱- Building Report در واقع شما از کسی می خواهید که بیاد و خونه رو چک کنه و مشکلات ساختمانی خونه رو که شامل میزان رطوبت و یا اگر چکه ای جایی هست و نوع لوله کشی و غیره و یا اگر کاری در خونه بدون مجوز انجام شده رو بهتون گزارش بده. اینجوری مطمئن میشید که خونه ای که می خرید در چه وضعیتی هست. کسانی که گزارش رو تهیه می کنند مسئولیت دارند و گزارشاتشون قابل اطمینان هست.
۲- LIM Reportبه شما اطلاعت جزئی درباره خونه می ده. مثل اندازه زمین و متراژ و لوله کشی و .. و اگر کاری خارج از این گزارش باشه باید حتما اجازه دولت رو داشته باشه. مثلا مثل اضافه کردن اتفاق و یا تبدیل پارکینگ به اتاق و یا حتی اضافه کردن سینک دستشویی و غیره ..
۳- QV Report هرچندسال دولت خونه ها رو ارزش گذاری می کنه که مثلا با توجه به اندازه خونه و محل و مواد استفاده شده و یا دکوراسیون داخل خونه مثل نوع مواد استفاده شده توی کابیت ها و کف و غیره ارزش اون خونه چقدر هست. مثلا خونه ای که ۵۰۰ هزار دلار ارزش گذاری می شه اگر از سال ها تغییری درش نداشته باشه معمولا دور و بر همون قیمت فروش می ره ولی اگر مثلا بازسازی شده باشه با توجه به هزینه های بازسازی بالاتر به فروش می رسه و غیره. خلاصه به شما یه دیدی می ده که ارزش خونه چقدره و غیره. مثلا اگر خونه ای ۶۰۰ هزار تا ارزش داره و دفعه پیش ۶۲۰ تا فروش رفته بعد از چند سال نمی تونن به شما یهو بفرشوند ۱ میلیون. البته می تونن اما این عددها دید خریدار رو باز می کنه که هزینه درستی رو پرداخت کنه.
۴- یه گزارش دیگه هم هست که اسمش یادم نیست و به شما لیست همه صاحب خونه های قبلی رو می ده که این خونه چند بار و چند سال گذشته و با چه قیمت هایی خرید و فروش شده.
نحوه خرید:
شما برای خرید خونه حتما و حتما به یک وکیل و یا solicitor نیاز دارید و بدون اون اجازه خرید خونه رو ندارید. وقتی می خواهید پول رو حالا چه از حساب شخصی بدهید و یا بانک به شما وام دهد در واقع وام و پول به حساب وکیل ریخته شده و بعد اون به صاحب خونه می دهد. (خیالتون راحت باشه که وکیل نمی تونه پول شما رو بالا بکشه) و هیچ راهی غیر از این برای این کار ندارید. شما حتی اگر ۱۰۰۰ تا خونه ببینید و بپسندید و مدارکش رو پیش وکیلی ببرید تا چک کنه اون از شما هیچ شارژی نمی گیره تا خونه ای خریداری بشه و در نهایت حق الزحمه اش بین ۸۰۰ تا ۱۲۰۰ دلار می شه. در واقع بعد از پسندیدن خونه و دادن اطلاعاتش به وکیل شما دیگه کار خاصی نمی کنید و بانک و وکیل های دو طرف و Agent همه کارها رو انجام می دهند.
وام بانکی:
بانک های مختلف وام های متعددی دارند اما اکثرا در یک موضوع مشترک هستند و اون میزان درصد وام هست. اکثر بانک ها تا حدود ۸۰ درصد پول خونه رو به شما وام می دهند. مثلا اگر قیمت خونه باشه ۵۰۰ هزار دلار و شما ۲۰ درصد اش رو نقد داشته باشید می تونید بقیه اش رو از بانک وام بگیرید. مسلما هرچه میزان وام بالاتر باشه سود بیشتری باید به بانک بدید. در ضمن بانک در صورتی به شما وام می ده که درامد ثابت داشته باشید و درامدتون اکتفای زندگی روزمره به علاوه وام رو بده.
مثلا اگر شما قراره هفته ای ۵۰۰ دلار قسط بانک رو بدید و درامدتون ۷۰۰ دلار هست. بانک حساب می کنه که مثلا شما یه بچه دارید و دو نفر هم والدین و اگر از ۷۰۰ دلار شما ۵۰۰ دلار شما رو بگیرده ۲۰۰ دلار می مونه و این کفایت زندگی ۳ نفر رو نمی کنه پس بهتون وام نمی ده.
اینکه این چه جوری حساب می شه بهترین روش استفاده از ماشین حساب های انلاین بانک هست که لینکش رو می ذارم. خیلی ساده می تونید ببینید ایا بانک بهتون وام می ده و یا نه و چقدر سود باید پس بدید و چقدر قسطتون می شه و الی اخر ..
درنهایت می شه گفت میزان وامی که می تونید بگیرید به مقدار پول نقد و میزان درامدتون شدیدا بستگی داره. هستند بانک هایی که الان حاضرند تا ۹۵ درصد پول خونه رو بدهند.
http://www.westpac.co.nz/olcontent/olcontent.nsf/Content/Home+loan+calculators
راستش در باب این موضوع حرف خیلی زیاد هست. اگر سوالی دارید بپرسید منم اگر چیزی به دهنم رسید اضافه می کنم.
سپیده
خیلی درباره هزینه ها کلا این چند وقت سوال شده و فکر کنم به صورت پراکنده هم زیاد نوشتیم و هم توی کامنت ها پاسخ دادیم اما انگار یه پست دیگه هم لازمه .. حالا من هرچی به ذهنم می رسه براتون می نویسم. ولی اول بگم که من هیچ بر و بچه ای ندارم که بدونم هزینه های اونها چطوریه اما سعی می کنم درباره خرج های مخصوص اونها هم براتون اطلاعاتی به دست بیارم:
شاتل از فرودگاه تا خونه به صورت متوسط در حدود بین ۴۰-۶۰ دلار
متوسط اجاره یه آپارتمان مبلمان شده در city با یک اتاق خواب در حدود ۳۵۰-۴۰۰ دلار در هفته (جای خوب و تمیز)
متوسط اجاره یه آپارتمان مبلمان نشده در غیر City مثلا north shore با ۲ اتاق خواب در حدود ۳۵۰-۴۰۰ دلار در هفته (جای خوب و تمیز)
برای اجاره خونه باید ۲ هفته رو به عنوان Bond و در واقع همون پول رهن بدید و اجاره یک هفته رو هم به agent
هزینه هتل متوسط بدون صبحانه و اینها برای هرشب برای دونفر حدود ۱۰۰ دلار.
خرید یه دست مبلمان متوسط ۵ نفره خوب حدود ۱۲۰۰ تا ۲۰۰۰ دلار
خرید یه یخچال خوب متوسط حدود ۱۰۰۰ دلار
نیازی به خرید ماشین لباس شویی و گاز و ظرف شویی نیست چون همه خونه ها چه مبلمان شده و نشده دارند.
خرید تخت و تشک اش ۲۰۰۰ تا ۳۰۰۰ دلار - از همه چی گرونتره نمی دونم چرا :(
همه این ها رو می شه از دم قسط هم خرید به شرط داشتن اقامت
به فرش و پرده و کمد لباس احتیاجی ندارید چون همه خونه ها دارند. (خونه ها یا موکت هستند و یا کف پوش چوبی دارند.)
خرید یه ماشین دست دوم تمیز و بدون خرج حدود ۴۰۰۰ تا ۶۰۰۰ دلار
کرایه ماشین بدون بنزین از حدود ۱۵ دلار در روز هست و غیره بسته به نوع ماشین
بنزین الان در حدود لیتری ۲ دلار
استخر سانس ازاد ۶ دلار
رفت و امد برای ۵ روز در هفته با اتوبوس متوسط حدود ۶۰ دلار برای هر نفر
ویزیت دکتر عمومی حدود ۵۰-۷۰ دلار
ویزیت دندانپزشک برای جرم گیری و عکس برای چک اپ ۱۳۰ دلار (همین امروز قیمت گرفتم)
گرفتن گواهی نامه حدود ۲۰۰ دلار تقریبا هزینه داره برای امتحان تئوری و عملی
کلاس زبان اگر اقامت داشته باشید مجانی
کلاس زبان بدون اقامت از ترمی ۱۰۰ دلار (۱۲ جلسه) تا هفته ای ۳۰۰ دلار (هرروز هفته)
اگر حدود ۱۰ هزارتا توی بانک بزارید می تونید برای گرفتن کردیت کارت اقدام کنید
یه کیسه برنج خوب ۵ کیلویی که ما ایرانی ها دوست داشته باشیم حدود ۲۸ دلار
دو تا سینه مرغ و ۴ تا رون کلا روی هم حدود ۱۲ دلار
یه شیشه روغن ۲ لیتر در حدود ۶ دلار
یه قوطی شامپو حدود ۷ دلار
یه بسته گوشت چرخ کرده درجه ۱ ۴۵۰ گرمی حدود ۸-۱۰ دلار
یه کیلو پیاز سفید حدود کیلویی ۲.۵ دلار
۱۲ تا تخم مرغ حدود ۳-۵ دلار
یه بسته نون ۶ تا نون همبرگری کوچیک داره بین ۲-۳ دلار
یک وعده غذای فست فود برای یک نفر یا نوشابه حدود ۱۰ دلار و یا کمتر
یک قوطی شیرخشک ۱ کیلویی از ۲۰ تا ۲۵ دلار
یه بسته ۲۰ تایی پوشک بچه حدودا ۱۰ دلار
فعلا چیز خاص مهمی به ذهنم نمی رسه اما اگر چیزی یادم بیاد یا یادم بیارید اضافه می کنم.
حقوق دریافتی برای یه شغل غیرحرفه ای از ۱۰ دلار در ساعت هست تا ۱۸ دلار. ۱۸ دلار و یا بالاتر معمولا باید در اون شغل سابقه داشته باشید. مثلا برای فروشندگی Brand های معروف.
یه نکته ای که مهم هست هیچ وقت لوازم خونه رو با قیمت کامل نخرید چون همیشه و همیشه حراج می شه و می تونید با قیمت های پایین تر و درصدهای تخفیف خوب بگیرید جنس ها رو. در مورد مواد غذایی و سایر مایحتاج روزانه هم همین طور. نمی شه مواد غذایی رو همیشه وقتی Sale می شند خرید اما خوب همیشه یه چیزی که مورد نیاز هست بلاخره Sale میشه.
سپیده