*** من فکر می کنم این نوشته برای یه سری از دوستان باعث سو تفاهم شده، هدف این نبوده که کسی ناامید بشه و یا کنار بکشه. هدف این بوده که یه سری واقعیت ها نشون داده بشه. مهاجرت فقط پر کردن یه سری مدرک و فرستادن اونا نیست. مهاجرت بلیط گرفتن و رفتن به کشور مقصد نیست. پله های بعدی هم بد نیست دیده بشن. شاید هم این روزها بیشتر به امید نیازه تا واقعیت های اینچنینی...تا 3-2 هفته ای حداقل نیستم و دارم میرم مسافرت و یه آب و هوایی عوض کنم. تا بعد...***
بعد از یکی و نصفی شوک به وبلاگ، بهتره برم سراغ یه موضوعی که شاید یه مقدار بحث راجع بهش بد نباشه و اون هم اینه که تا چقدر میشه تو سرزمین جدید پیشرفت کرد یا به عبارت دیگه سقف پیشرفت تو سرزمین جدید چقدره.
به هر حال بحث اینجاست که چقدر فکر می کنید تو مملکت جدید به اندازه مملکت قدیم پیشرفت کنید. تقریبا همه اونایی که از راههای قانونی و یا مهاجرت کاری مهاجرت می کنن، یه جورایی تو مملکت خودشون و تو محل کار خودشون کاره ای بودن. مثلا تو ایران بعد چهار یا پنج سال خیلی سخت نیست مدیر یه قسمت شدن و یا چند نفر رو زیر دست داشتن. ولی سوال اینه که چقدر فکر می کنید این قضیه هم تو سرزمین جدید ادامه پیدا کنه. یعنی مثلا اگه الان یه مهندس ارشد تو شرکت خودتون هستید، چقدر امکانش هست که تو مملکت جدید هم یه کاری با این شرایط پیدا کنید؟ اصلا چقدر براتون مهمه که همچین کاری پیدا کنید؟ چقدر فکر می کنید که تو مملکت جدید هم تو کارا، ارشد بودن، مدیر بودن و غیره اهمیت داره؟
این پست دوستمون رو تو کانادا بخونین راجع به اینکه چقدر تو کانادا و تو یه شرکت مشخص و در پست های ارشد غیر کانادایی هست؟ من راجع به سوئد که خودم اینجا زندگی می کنم حرفی ندارم. چون شرایط بدتر از کانادا نباشه بهتر نیست.. و راجع به نیوزلند هم ترجیح میدم نظر شخصی ننویسم و آخر این پست راجع بهش بخونین. اما اگه شیوه انتخاب اروپایی ها برای مهاجرت به نیوزلند رو مثلا با سیستم مهاجرتی خودتون مقایسه کنید، متوجه میشید که سیاست ها بسته به ملیت و نژاد شما متاسفانه تفاوت کنه.. اینو می خوام بگم که ملیت متاسفانه در میزان پیشرفت شما هم نقش بازی می کنه..فکر می کنید چقدر براش خودتون رو آماده کردید؟!! این اوضاع متاسفانه بدتر و بدتر خواهد شد اگه بلد نباشید که در محیط جدید خودتون رو وفق بدید. سطح زبانتون و میزان دانشتون هم از علم روز می تونه رو این قضیه تاثیر بسزایی بزاره.
فرض کنید که مثلا 15 سال تو مملکت جدید کار کردید، چقدر فکر می کنید که به اندازه سابقه کارتون و دانشتون به بازی گرفته میشید؟ فکر می کنید که به رده های مدیریتی رسیدن همونقدر آسونه که به رده های کارشناسی ارشد رسیدن؟
معمولا یه مشکلی که تو ایران هست اینه که از یه مقطعی سطح پیشرفت شما محدود میشه و دیگه الزاما کیفیت و کمیت کار شما تعیین کننده میزان پیشرفت شما نخواهد بود (اینم البته نظر شخصیه تا حدودی). فکر می کنید توی مملکت جدید این قضیه تموم میشه و هر چقدر که دلتون بخواد پیشرفت می کنید و دیگه محدودیتی ندارید؟ همونطور که گفتم فکر می کنید اگه شرایطشو داشته باشین می تونین تنها با اتکا به دانشتون به مشاغل مدیریتی برسین و جزو سیاست گزارای یه مجموعه باشین؟
یه سوال دیگه اینکه چقدر انعطاف پذیرید؟ شمایی که فرد ارشدی بودید در شرکت خودتون، چقدر حاضرید در مملکت جدید کار یه کارشناس معمولی رو انجام بدید؟! یا اصلا حاضرید چند وقت یه کار کاملا غیر تخصصی انجام بدید؟ از اون اگه جلوتر بریم چقدر محیط جدیدتون رو میشناسید و خودتون رو آماده کردید براش؟ دانشی که الان دارید چقدر به درد سرزمین جدید می خوره؟ چقدر نیاز به آپدیت شدن دارید؟ اگه دارید چطوری؟
آیا همینکه رزومه بفرستید و جواب نه بگیرید نشون میده که شما فعالید و دارید تلاش می کنید محیط جدید رو بشناسید؟!
یه مشکلی که تا به حال دوستان زیادی هم دیدند و تجربش کردند اینه که شما از ایران برای یه شرکت توی نیوزلند رزومه میفرستید و جالب اینجاست که حتی جواب رد هم به شما نمی دن، و غم انگیز ترش هم اینه که حتی اگه دوباره بپرسین، باز هم به احتمال زیاد بهتون جواب نمیدن، اشکال کار به نظرتون کجاست؟ اشکال ممکنه به تعداد رزومه شما برگرده یا اشکال جای دیگه است؟ پس چرا بعضی ها پیشنهاد کاری می گیرن؟! حتما اینو قبول دارید که آشنا و پارتی نقش چندانی رو اینجا بازی نمی کنه!
بد نیست هم یه نگاهی هم به این مقاله سازمان مهاجرت نیوزلند بندازید که مستقیما اشاره کرده که متاسفانه نژاد و زبان مهاجرین تاثیر منفی در پیدا کردن کار اونا در نیوزلند داشته. این مطالعه البته پناهنده ها رو در نظر نگرفته که خیال ما هم بابت اطلاعات داده شده راحت تر باشه. مثلا تو یه مطالعه که تو سال 1999 انجام شده، نشون داده شده که حدود 50 درصد اونایی که تو نیوزلند دنبال کار بودن، شرایطی از تبعیض رو گزارش کردن. از موارد تبعیض هم داشتن اسم خارجی، مدارک تحصیلی خارجی و غیره بودن. خوندن این مقاله رو بهتون توصیه می کنم و بقیشو به خودتون واگذار می کنم..
بیشتر این پست سوال شد، اما بد نیست جواباتون رو ما هم بدونیم و اگه تا به حال راجع بهش فکر نکردید، بد نیست راجع بهشون فکر کنید و نظرتون رو ما هم بدونیم....بحثیه که جواباش بعدها به دردتون خواهد خورد..
/ناصر
من فکر می کنم که این داستان Assessment مهندسای دیگه غیر از کامپیوتر هم داره به نتیجه های خوبی میرسه. به این خاطر که علی هم تونسته که اسسمنتش رو با توجه به اسسمنت استرالیاش بگیره، می تونیم حداقل این نتیجه رو بگیریم که IPENZ برای تایید مدرک مهندسای ایرانی حداقل نیاز به یه اسسمنت از یه جای دیگه داره. نظر شخصی من هم که الزاما درست نیست اینه که تاییدیه از یکی از کشورهای واشینگتن اکورد می تونه مشکل رو حل کنه (قابل توجه ساکنین مالزی). البته این یه راهشه. راه دوم هم اینه که به عنوان Chartered Proffisional Engineer رجیستر کرد که تو این پست یه مقدمه ای به داستان بلندبالای این قضیه نوشتم..
Chartered Proffisional Engineer معیاریه برای سنجش کاربری مهندسان. برای این کار یه سری معیار تعریف شده که به نظر من هیچکدوم از این 12 معیار، معیارهای برآوردنشدنی نیستند. این معیارها رو اینجا بخونین..
برای اقدام برای این کار Application Form خاصی وجود نداره. کل اطلاعات مربوط رو می تونید تو این مدرک ببینید. اگه من بخوام دوباره یه نظر شخصی بدم اینه که اگه Writing خوبی دارید سراغ این روش برید، در غیر اینصورت کار براتون یه مقدار مشکل میشه. دلیلش هم اینه که فرم خاصی وجود نداره و همه چی رو باید توضیح بدید. توی بند 9 صفحه 12 مدرک قبلی می تونید مدارک لازم رو ببینید. مدارک هم مدارک تحصیلی، هویتی، سابقه کار، نمونه کار، مدارک عضویت در مجامع مختلف و غیره رو میشه.
این مدرک دو تا قسمت کلی داره که به اسم Schedule یک و دو شناخته میشه. توی اولی توضیح بیشتری از اینکه چه مدارکی رو باید بفرستید ارائه کرده و تو قسمت دوم راجع به هزینه ها صحبت کرده.
یه توضیح که توی Schedule 1 داده شده (البته اگه اشتباه نکنم)، اینه که باید دو تا معرف که Chartered Professional Engineer باشند داشته باشید که فکر می کنم پیدا کردنش کار آسونی نباشه. من ونمیدونم برای استرالیا هم همچین چیزی نیاز هست یا نه؟
در کل این پست مقدمه ای بود برای اینکه این بحث بیشتر باز شه و باید اطلاعات بیشتری جمع آوری بشه تا قضیه کاملا روشن شه. ولی بد نیست اگه شما هم اطلاعات تکمیلی دارید اینجا بزارید...
یه چیز دیگه اینکه اسسمنت استرالیا سالهاست که از ایران براش اقدام میشه و تجربه زیادی براش وجود داره. به همین خاطر شاید بشه گفت این روش در کل دردسر کمتری داشته باشه...ولی حتما یه مقایسه هزینه ای هم قبلش باید انجام بشه...
/ناصر
همونطور که می دونید بحث IPENZ هنوز بازه. تو این پست باز من سعی کردم یه مقدار قضیه رو بیشتر باز کنم. اگه یه نگاه هم به پست های قبلی بندازید می بینید که تعداد بچه هایی که باید برای تاییدیه اقدام کنند کم نیستند. ولی مطمئنا اگه اطلاعات رو در اختیار هم قرار بدیم این مشکل هم حل میشه.
قبل از هر چیز یه خبر هم بد نیست در مورد کانادا بگم که از این تاریخ تا ژانویه بعد، کانادا مهاجری به اسم Skilled Worker نمیگیره و در ژانویه هم شرایط جدید رو اعلام می کنه. این رو به عنوان یه نمونه دیگه از سخت تر شدن شرایط مهاجرت به کشورهای مهاجر پذیر گفتم که مسلما سراغ نیوزلند هم خواهد اومد..
به هر حال، راجع به IPENZ، یه مقدار دیگه من خوندم و دوستان هم زحمت کشیدن و خبرها و مکاتباتشون رو گذاشتن که می تونین توی پستهای قبل ببینید...
در کل همونطور که می دونید، واشینگتون اکورد یه پیمانیه که بین چند تا کشور به منظور اعتبار بخشیدن به مدارک مهندسی وضع شده. این چند تا کشور هم عبارتند از:
استرالیا، کانادا، چین تایپه (تایوان)، هنگ کنگ، ژاپن، کره، مالزی، نیوزلند، سنگاپور، آفریقای جنوبی، ترکیه، انگلیس و آمریکا.
این به این معنیه که اونایی که از دانشگاههایی از این کشورها فارغ التحصیل شدن، توی هر کشور دیگه عضو این پیمان مدرکشون معادله. این هم دونستنش مهمه که مدارک واشینگتن اکورد برای مدارک لیسانس (به مدت حداقل چهار سال) معنی پیدا می کنه و نه برای مدارک فوق لیسانس و بالاتر.
بد نیست این رو هم بدونید که کشورهای پاکستان، بنگلادش، آلمان، هند و سریلانکا هنوز عضو این اتحادیه نشده اند. اما در آینده ای نزدیک عضو خواهند شد(لینک). در هر صورت، چیزی که باز دونستنش جالبه اینه که از کشور پاکستان من زیاد شنیدم که تاییدیه IPENZ رو دارن، با اینکه این کشور جزو پیمان واشینگتن اکورد نیست. به هر حال، اگه فکر می کنید که میشه برای واشینگتن اکورد اقدام کرد، جوابش اینه که همچین چیزی امکان نداره. این وزارت علوم یا هر سازمان مهندسی دیگه از ایرانه که برای این کار باید اقدام کنه.
یه مقدار عقب تر برگردیم...مدارک مهندسی (کارشناسی مهندسی) صادره از کشورهای بالا رو IPENZ معادل مدارک صادره از نیوزلند می دونه. اما این الزامی نیست. یعنی شما حتما نباید فارغ التحصیل یکی از این کشورها باشید تا مدرکتون مورد قبول قرار بگیره. برای دونستن معیارهای IPENZ این لینک رو بخونید. برای دونستن معیارهای واشینگتن اکورد هم اینجا. در کل معیارهای واشینگتن اکورد یه سری کلیاته. اما برای IPENZ این قضیه متفاوته. معیارهای زیر معیارهای IPENZ هستند:
Part 1: The programme and programme outcomes
Graduate outcomes
سرفصل دروس The curriculum
Admission standards
Assessment
Part 2: Institutional Infrastructure, Staffing and Culture
Academic staff
Technical staff
Laboratories
Independent study facilities
Educational and professional culture
Part 3: Management structures and quality systems to sustain and enhance the programme and its delivery
Management structure
Institutional support
Advice from Industry
Quality processes
جزئیات همه معیارهای بالا رو می تونین توی همون لینکی که گذاشتم ببینید. اما در کل چیزی که مشخصه اینه که معیارهایی که وجود داره، دور از مدارک دانشگاههای ایران (شاید بیشتر دولتی) نیست.
برای اقدام برای IPENZ، اون جور که لیست بلند مدت قبولش داشته باشه، دو راه وجود داره:
1- یه نامه از IPENZ داشته باشید که مدرک شما رو BE یا ME بدونه:
2- به عنوان Chartered Proffisional Engineer رجیستر کنید.
برای اطلاع از جزئیات اینکه چطور برای دو مورد بالا اقدام کرد باید پست جداگانه گذاشت که حتما توی پست های اینده بیشتر قضیه رو توضیح می دم. اما الان بهتره برم سراغ اطلاعاتی که بچه ها زحمت کشیدن گذاشتن:
1- سعید موفق شده که نامه از IPENZ بگیره. چون قبلا در Engineering Australia رجیستر کرده بوده، به همین خاطر با پر کردن فرم KA01 و ارسال مدارکش تونسته نامه رو بگیره. هزینه این کار هم 172 دلار نیوزلند است.
2- رامین از NZQA تونسته نامه تاییدیه بگیره. البته رامین مدرک فوق دیپلم هم داشته.
نتیجه ای که فعلا میشه گرفت اینه که اگه از یکی از کشورهای عضو واشینگتن اکورد، تاییدیه داشته باشین، میشه از IPENZ هم تاییدیه گرفت که البته امیدوارم که نتیجه درستی باشه. من نمیدونم چقدر گرفتن تاییدیه از استرالیا طول می کشه.
یه چیزی که من از دوستان دوباره درخواست کنم اینه که اگه کسی برای Chartered Profissional Engineer رجیستر کرده و اطلاعات گرفته، لطفا اطلاعاتشو اینجا بزاره.
/ناصر
یه قولی من قبلا داده بودم که راجع به پذیرش دکترا در نیوزلند بنویسم..خوب خدا رو شکر یه وقتی این وسط مسطا پیدا شد و این هم نتیجش..امیدوارم که مقبول نظر دوستان علاقه مند به ادامه تحصیل بیافتد..:)
توی پست قبلی راجع به این که چرا باید دکترا بخونیم و یا نخونیم نوشتم...اگه اون پست رو هنوز نخوندید، بد نیست یه نگاهی هم به اون پست بندازید..
اگه بخوام پروسه کار رو توی چند تا مرحله توضیح بدم ایناست:
1- پیدا کردن موضوع
2- ارتباط با اساتید و ارسال روزمه و نمرات
3- تهیه پروپوزال
3- جلب موافقت استاد
4- ارسال مدارک برای دانشگاه و اقدام برای اسکولارشیپ
5- گرفتن نامه تاییدیه دانشگاه
6- اقدام برای گرفتن ویزا
کل مراحل اصلی همین مراحل بالاست. منتهی جزئیاتی هم هست که بعضا خیلی مهمند. هر دانشگاهی سیستم پذیرش دانشجوی خودش رو داره. به همین خاطر خیلی سخته که به یه توضیح واحد از همه دانشگاهها رسید. اما من تو این نوشته باز سعی کردم گریزی هم به دانشگاه اوکلند تو جاهای مختلف بزنم...
توضیح دیگه اینکه دوره های دکترا در نیوزلند By Research هستند نه By Course. تا اونجایی هم که من اطلاع دارم، وزارت علوم ایران با دکترای By Research مشکل داره. باز اونایی که اطلاعی راجع به این قضیه دارن بگن.
1- پیدا کردن موضوع
ایده موضوع یکی از مهمترین هاست..نیوزلند دانشگاههای محدودی داره و مثلا مثل آمریکا نیست که شما هر ایده ای که به ذهنتون برسه یا کار کرده باشید رو بالاخره بتونید یه استاد براش پیدا کنید...اگه بخواین کار دکتراتون رو ادامه کار فوق لیسانستون قرار بدید، باید یه مقدار خوش شانس باشید و البته شاید بتونید با یه سری تغییرات اون رو به عنوان موضوع کار قرار بدید.
بعضی از دانشگاهها هم مثل دانشکده مهندسی دانشگاه کنتربری (کرایسچرچ)، پروژه های دکترا رو توی وبسایت گذاشتن..یه سر اینجا بزنید..اما این معول نیست و معمولا اساتید پروژه هاشون رو به این ترتیب اعلام نمی کنند.
در کل پروفایل استاد رو خوب بخونید و سعی کنید که موضوع رو بر اساس کارهایی که استاد قبلا کرده انتخاب کنید.
2- ارتباط با اساتید و ارسال روزمه و نمرات
معملا اساتید سرشون شلوغه و هر روز کلی ایمیل از همه جای دنیا دریافت می کنند که الزاما همه اونا جواب داده نمیشه. به همین خاطر به هیچوجه ایمیل جنرال نفرستید. به هیچ وجه یک ایمیل رو برای اساتید دیگه نفرستید و لطفا برای گرفتن جواب ایمیل صبر داشته باشید.....!! انتظار این رو هم نداشته باشید که یک یا دو روزه جواب بگیرید...
اگه جواب نگرفتید، ایمیل پیگیری بزنید. به هر حال، به همراه ایمیلتون رزومه و ریز نمراتتون رو بفرستید و به نقاط قوتتون توی ایمیل اشاره کنید. علاوه بر اون راجع به موضوعی که می خواید کار کنید، مختصر توضیح بدید و سعی کنید که با جملات و کلمات درست، توجه استاد رو جلب کنید. اگه مقاله بین المللی هم دارید، خیلی می تونه تو جلب نظر استاد مهم باشه. اگه آدرس ایمیل رسمی داشته باشین تاثیر بیشتری داره، ولی الزامی نیست. دست آخر اگر هم هیچ جوابی نگرفتید ، ناامید نشید. جواب ندادن ایمیل می تونه هر دلیلی داشته باشه. چه منطقی و چه غیر منطقی. خیلی هم غیر طبیعی نیست! مهم اینه که شما امیدتون رو از دست ندید.
یه چیزی که توی دانشگاه اوکلند هست اینه که می تونید ارتباط با استاد رو بزارید بعد بررسی دانشگاه. برای اینکار یه فرم EOI رو پر می کنید و اساتیدی که مد نظرتون هست رو می نویسید و بعدا خود دانشگاه، ادعاهای شما رو بررسی می کنه و بهتون میگه که چی کار بکنید. ولی توصیه من اینه که از استاد شروع کنید.
3- تهیه پروپوزال
تهیه پروپوزال کار وقتگیر و فرمت خودش رو داره. پروپوزال معمولا بین 5 تا 10 صفحه است و توضیح کاملی از هدف پروژه، چگونگی انجام پروژه و موارد دیگه است که توضیح بیشترش در اینجا هدف این نوشته نیست...ولی یه توصیه اینه که حتما پروپزال رو تو فرمت صحیحش بنویسید، در Writing خیلی دقت کنید و سعی کنید براش وقت و زمان بزارید و قبل از فرستادن برای استاد با یکی دو نفر چکش کنید.
نمونه های مختلف رو به راحتی می تونید تو اینترنت پیدا کنید. بعد از نوشتن پروپوزال، این پروپوزال باید به تایید استاد برسه و بعد هم بورد مربوطه. به احتمال خیلی زیاد پروپوزالتون قبل از ارسال به بورد، چند بار به کمک استادتون تغییر داده میشه.
3- جلب موافقت استاد
چیزای زیادی تو این قضیه تاثیر داره. مثلا سعی کنید که با استاد در تماس باشید. سعی کنید پروپوزال رو خوب تهیه کنید و خودتون رو مشتاق نشون بدید. ایمیل هاتون رو با دقت تهیه کنید و کلا وقت بزارید. ممکنه که کارتون به مصاحبه تلفنی هم برسه که سعی کنید برای مصاحبه هم اطلاعات لازم رو جمع آوری کنید.
4- ارسال مدارک برای دانشگاه و اقدام برای اسکولارشیپ
بورس ها در نیوزلند مثل اکثر دانشگاهها از منابع مختلف تامین میشه. از دولت گرفته تا صنعت و سازمان های مختلف. ولی اقدام برای اونها از وبسایت خود دانشگاه انجام میشه و برای هر کدوم هم باید جداگانه اقدام کنید. مثلا برای دانشگاه اوکلند به اینجا برید. هر دانشگاهی قوانین مخصوص به خودش رو داره. البته بعد از جلب موافقت استاد، راهنماییهای بیشتر هم می تونید از اون بگیرید. برای جستجو در مورد فاند در یه رشته در دانشگاه اوکلند به این لینک برید.
چیز دیگه ای که مهمه اینه که الزاما نباید از سال اول بورس بگیرید. یعنی مثلا یه راه اینه که اگه نتونستید از سال اول بورس بگیرید، می تونید سال دوم برای بورس اقدام کنید که البته باید تو سال اول خوب کار کنید و حمایت استاد رو جلب کنید. البته یه مقدار بستگی به ریسک پذیریتون هم داره..
توصیه نامه از اساتید قبلیتون همیشه جزو مدارک اقدام برای دکترا هستش. پس حتما حداقل 2 تا توصیه نامه قوی از اساتیدتون داشته باشید. اینجا من تاکید می کنم که سعی کنید توصیه نامه هایی که می گیرید قوی باشه تا تاثیر مناسب داشته باشه. گرفتن توصیه نامه از اساتیدی که باهاشون کار نکردید و یه چیزی تو مایه های اینکه این دانشجو نمره خوبی گرفته و ...توصیه نامه محسوب نمیشه.
5- گرفتن نامه تاییدیه دانشگاه
6- اقدام برای گرفتن ویزا
اقدام برای تحصیل در نیوزیلند (شماره 8)
/ناصر
پی نوشت 1: من باید از بابک عزیز که دعوت این وبلاگ رو قبول کرد و به ما پیوست، تشکر کنم و خلاصه براش دعا کنیم که ایشالا کاراش زودتر ردیف شه.
پی نوشت 2: برای جریانات IPENZ و ... که توی 2 تا پست قبل صحبتش شد، داریم بررسی می کنیم. دوستان عزیزی که اطلاعات جدید می گیرند لطفا اطلاعاتشون رو دقیق بزارند. فعلا سعید موفق شده از طریق اسسمنت استرالیاش، نامه اسسمنت رو از IPENZ بگیره. بعد از جمع شدن نظرات و بررسی های لازم یه جمع بندی با هم انجام میدیم.
پی نوشت 3: از سپیده هم یه خبر بگیرین بد نیست! ;)
لینک: مراحل مختلف اقدام برای PhD در دانشگاه اوکلند
----------------------------------------------------
دوستان، به «جدول ما!!» چند ستون اضافه کردم. امیدوارم اینجوری مفیدتر باشه. هر کس علاقمنده که اطلاعاتش تو جدول بروزرسانی بشه، می‌تونه برامون ارسال کنه.
/بابک
----------------------------------------------------
فقط چند خط:
من حالم خوبه .. شاید فقط کمتر بنویسم و اونقدر نگران کامنت ها هم نیستم چون با وجود اقا بابک همشون به موقع و سریع تائید می شن .. خواهش می کنم شایعه هم درست نکنید .. چون واقعا من رو اذیت می کنه .. ممنون .. سپیده
----------------------------------------------------
یکی از دوستان خوبم یه توضیح کوتاهی براتون از کرایسچرچ نوشتن .. اگر شد یه پست مقایسه ای هم می ذاریم :
فعلا .. سپیده
-----------------------------
من تقریبا 5 ماهه که اومدم شهر کرایست چرج زندگی می کنم .شهر کرایست چرچ آب و هوای خیلی تمیزی داره خوب با جمعیت حدود 370 هزار نفری باید هم اینجوری باشه . فوریه 2011 یک زلزله اینجا شده و بعضی از خونه ها صدمه دیدن و مرکز شهر که قلب تپنده شهر هم بوده از بین رفته هر چند که به شدت دولت و سازمان ها مشغول کار هستند تا سریعتر مرکز شهر رو آباد کنند. ترافیک فقط در بعضی ساعت ها وجود داره البته نه اون ترافیکی که ما تو ایران تجربه می کنیم مثلا ممکنه چند دقیقه مجبور بشی صبر کنی . خیلی جالب این بوده که نسبت به جمعیت کمی که کرایست چرچ داره تو این مدت کم من کلی ایرانی اینجا دیدم . هر چند که می گن کلی از ساکنین این شهر به خاطر زلزله از اینجا رفتن اما بعد از گذشت یه مدت زمانی دیگه عادی می شه و اذیت نمی کنه . تقریبا همیشه این شهر آخر هفته ها برنامه هست که از قبل اعلام می شه و می تونید برنامه ریزی کنید براش . حمل و نقل عمومی هم در حال حاضر اتوبوس و تاکسی هست قبل از زلزله یه تراموا هم بوده که فعلا کار نمی کنه . دانشگاه کانتربری هم که بزرگترین دانشگاه کانتربری هست تو کرایست چرچ قرار داره که خیلی بزرگ و سر سبزه .
-------------------------------------------------------------------------------------------
یه توضیح کوتاه برای کسانی که نگران مدرسه و زبان بچه هاشون رو دارند:
من با یه دوستی اینجا صحبت کردم که این مسیر رو رفته اند برای دو تا از بچه هاشون .. گویا هر مدرسه ای که بخواهید بچه ها درس رو ادامه بدهند و یا شروع کنند از همون ابتدا برای اون بچه یه معلم مخصوص ESOL یعنی مخصوصا زبان براشون تعیین می شه و روزی ۲-۳ ساعت خصوصی با بچه ها زبان کار می کنه و راهشون می اندازه .. گویا این مسیر بسیار خوب جواب می ده و منابعی که برای تدریس استفاده می شه اونقدر خوب هست که بچه ها در عرض ۲-۳ ماه کاملا به سطح بچه های دیگه می رسند.. ولی از همون ابتدا بچه ها رو توی کلاس کنار بقیه هم می ذارن و این باعث می شه صحبت کردنشون هم سریع راه بیفته .. خلاصه اینکه با توجه به تعداد مهاجرین و سیستم اموزشی مخصوص این موضوع جای هیچ نگرانی نیست .. و فرقی نمی کنه مدرسه خصوصی برن بچه ها و یا عمومی در هر صورت این مسیر برای یادگیری بچه ها فراهم می شه .. و البته سعی کنید بچه ها رو ایران اگر در شرف اومدن هستید و غیره کلاس زبان نفرستید چون فقط چیزهای غلط یاد می گیرند و بیشتر گیج می شند :)
هنوز جواب سوال در مورد کرایسچرچ رو نگرفتم که بذارم .. خلاصه تقصیر من نیست
سپیده
------------------------------------------------------------------------------------------------
احتمال خیلی زیاد کامنت های پست قبل رو خوندید و مشکل پیش اومده برای بعضی از بچه ها رو دیدید. من تو این پست قصدم اینه که این مساله بازتر بشه. چرا که تعداد خیلی زیادی از بچه هایی که اقدام می کنند، بچه های مهندسی هستند. اینجا هم می خوام از اونایی که تجربه ای اگه راجع به IPENZ دارن، لطفا بگن که مساله بازتر شه و مشکل پیش اومده رو با هم حلش کنیم.
صورت مساله هم ساده است. NZQA مدرک بچه های مهندسی رو Bachelor of Engineering برآورد نمی کنه و اون رو Bachelor's Degree برآورد می کنه و در صورت عدم برآورد به صورت لیسانس مهندسی، مدرک باید به تایید IPENZ هم برسه و این یعنی هزینه و زمان.
به سوالای زیر باید جواب داده بشه:
1- چرا NZQA مدرک بچه های مهندسی رو که از طرف وزارت علوم "لیسانس مهندسی" محسوب میشه و نه "لیسانس"، درست ارزیابی نمی کنه. (آیا مشکل از اینجا ناشی نمیشه که بعضی از دانشگاههای ایران، عنوان لیسانس مهندسی رو در دانشنامه قید نمی کنند؟). از نظر آکادمیکی به دانشجویی که در زمینه مهندسی درس خونده باشه، بعد 5-3 سال لیسانس مهندسی داده میشه و این تا اونجایی که من میدونم برای ایران هم صادقه. معیار NZQA برای ارزیابی نادرست مدارک مهندسی از ایران چیه؟
2- بر چه اساسی گفته میشه که IPENZ مدارک ایران رو Chartered ProfessionalEngineer ارزیابی نمی کنه. این بر اساس چه تجربه و چه قانونی گفته میشه؟
من سایت های مختلف رو دنبال می کنم، می بینم که از کشوری مثل پاکستان برای IPNZ اقدام می کنن و تاییدیه می گیرن. چرا برای ایران که دانشگاههای معتبر تری داره گفته میشه که نمیشه این کار رو کرد؟ قوانین نیوزلند هم تا بحال همونطور که همه ما دیدیم، روشن و واضحه و هیچ قانون نانوشته ای وجود نداره. تصمیم گیری ها هم همونطور که همه ما دیدیم بر اساس مدارک ارائه شده به اداره مهاجرت و قوانین موجود انجام میشه.
نمونه هایی که ما داریم از بچه های مهندسی که نیاز به رجیستر در IPENZ نداشتن، اونایی بودن که یا به عنوان تکنسین اقدام کردن و یا بچه های کامپیوتر بودن که نیاز به رجیستر و یا لیسانس مهندسی نداشتن. اگه دوستانی هستن که از IPENZ تاییدیه گرفتن لطفا تجربیاتشون رو اینجا مطرح کنند تا بتونیم ابهام ایجاد شده رو مثل خیلی از موارد دیگه ای که حل شده رفعش کنیم...
/ناصر